Lezersrecensie
Gozert ramt zich recht in je hart
Allereerst dank aan Hebban en uitgeverij Lemniscaat voor het recensie-exemplaar.
Hoewel ik in mijn jeugd boeken verslond, lees ik tegenwoordig nog zelden een kinderboek. Door de prachtige cover, de flaptekst en de sneak preview van dit bijzondere verhaal ging ik overstag en schreef me in voor de Hebbanbuzz.
Ik zal eerlijk zijn; het verhaal van Ties en zijn voor de buitenwereld onzichtbare vriend Gozert had me niet direct in zijn greep. Misschien was het de moeder in me die te veel stilstond bij het benauwende idee dat een van mijn kinderen een soortgelijk doldriest vriendje zou hebben. Die moeder die haar kinderen uit het dakraam zag klimmen met aan elkaar geknoopte dekbedhoezen en een moeder die hun fantasiewereld niet kon waarderen. Waarom? Simpelweg door het gevaar en alle beren op de weg die ik zag. Ik zat nog niet in dit boek met de onbevangenheid van een kind.
Maar gaandeweg veroverde Gozert mijn hart en ik weet precies op welk moment in het boek die omslag was; het moment dat ik mijn eerste traan liet. Want dit boek laat je rollen met je ogen, grinniken en zelfs hardop schateren, maar het laat je net zo goed met een steen in je maag en een brok in je keel achter na het omslaan van een pagina. En het is ongelooflijk knap hoe auteur Pieter Koolwijk dat heeft gedaan. Dit boek heeft zoveel meer lagen dan je denkt bij het oppakken en lezen van de achterkant. Lagen die je als volwassene aan het denken zetten en waarbij kinderen waarschijnlijk minder lang blijven stilstaan. Lagen die je laten afvragen of niet iedereen een ‘imaginary friend’ nodig heeft in zijn leven.
Het moment waarop je er als lezer achterkomt waarom Ties Gozert wel kan zien en zijn omgeving niet? Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik hoop dat elke lezer het ervaart: ik was sprakeloos en ontroerd.
Nee, ik had niet die onbevooroordeelde blik aan het begin van het verhaal, maar toen dat wel gebeurde was het met een scherpe en abrupte draai van honderdtachtig graden.
Met diezelfde draai ramde Gozert zich recht in mijn hart.
Ik ben benieuwd wat hij daar volgens Ties (en illustrator Linde Faas) voor kleding bij droeg.
4,5 sterren voor dit uitmuntende jeugdboek dat eenieder weer laat verlangen en misschien ook een beetje gruwen van en naar zijn of haar jeugd.
Hoewel ik in mijn jeugd boeken verslond, lees ik tegenwoordig nog zelden een kinderboek. Door de prachtige cover, de flaptekst en de sneak preview van dit bijzondere verhaal ging ik overstag en schreef me in voor de Hebbanbuzz.
Ik zal eerlijk zijn; het verhaal van Ties en zijn voor de buitenwereld onzichtbare vriend Gozert had me niet direct in zijn greep. Misschien was het de moeder in me die te veel stilstond bij het benauwende idee dat een van mijn kinderen een soortgelijk doldriest vriendje zou hebben. Die moeder die haar kinderen uit het dakraam zag klimmen met aan elkaar geknoopte dekbedhoezen en een moeder die hun fantasiewereld niet kon waarderen. Waarom? Simpelweg door het gevaar en alle beren op de weg die ik zag. Ik zat nog niet in dit boek met de onbevangenheid van een kind.
Maar gaandeweg veroverde Gozert mijn hart en ik weet precies op welk moment in het boek die omslag was; het moment dat ik mijn eerste traan liet. Want dit boek laat je rollen met je ogen, grinniken en zelfs hardop schateren, maar het laat je net zo goed met een steen in je maag en een brok in je keel achter na het omslaan van een pagina. En het is ongelooflijk knap hoe auteur Pieter Koolwijk dat heeft gedaan. Dit boek heeft zoveel meer lagen dan je denkt bij het oppakken en lezen van de achterkant. Lagen die je als volwassene aan het denken zetten en waarbij kinderen waarschijnlijk minder lang blijven stilstaan. Lagen die je laten afvragen of niet iedereen een ‘imaginary friend’ nodig heeft in zijn leven.
Het moment waarop je er als lezer achterkomt waarom Ties Gozert wel kan zien en zijn omgeving niet? Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik hoop dat elke lezer het ervaart: ik was sprakeloos en ontroerd.
Nee, ik had niet die onbevooroordeelde blik aan het begin van het verhaal, maar toen dat wel gebeurde was het met een scherpe en abrupte draai van honderdtachtig graden.
Met diezelfde draai ramde Gozert zich recht in mijn hart.
Ik ben benieuwd wat hij daar volgens Ties (en illustrator Linde Faas) voor kleding bij droeg.
4,5 sterren voor dit uitmuntende jeugdboek dat eenieder weer laat verlangen en misschien ook een beetje gruwen van en naar zijn of haar jeugd.
1
Reageer op deze recensie
