Spannende magische race tegen de klok!

In "De Prijs van Water" keert Kelly van der Laan niet meer terug naar de wereld van de Lentagon - in plaats daarvan schotelt ze ons een gloednieuwe wereld voor met de grote stad Paraiso als middelpunt in haar verhaal.

De grootste blikvanger, letterlijk en figuurlijk, binnen Paraiso is de Hydron toren. De toren domineert de complete stad in zowel hoogte als in economische zin. Hydron controleert het water in de wijde omgeving, en in een woestijn klimaat als deze stad dat heeft is dat een monopoliepositie die gemakkelijk uit te buiten is. En dat gebeurt dan ook. En hoe.

Met snelle pennenstreken zet Kelly een geloofwaardige wereld neer waar niet olie of goud maar water het allerschaarste goed is. Wie het bezit of controleert is rijk. Wie het moet kopen wordt uitgeperst en in situaties gebracht waar je je ergste vijand nog niet in zou willen zetten. Voeg daar magie en een rebellen organisatie bij en je hebt zoals Kelly het zelf zo treffend uitdrukt: Die Hard met Monsters.

Toch gaat de vergelijking met Die Hard niet helemaal op. De eigenaren van de toren zijn helemaal niet zo onschuldig en de reden dat de rebellen de toren aanvallen is niet het grote geld in de kluis, maar - zo is in ieder geval tussen de regels door te lezen - een afleidingsmanoeuvre op weg naar een nog groter doel. Het is alleen wel erg jammer dat daardoor onschuldige Hydron medewerkers - die er ook alleen maar werken omdat ze niet anders kunnen - in de val zitten. Het boek volgt een aantal van hen, werkend op verschillende verdiepingen, in hun vlucht naar buiten.

Ilsa, Kai, Xavi, Monika en Sergio zijn allen goed uitgewerkte personages met ieder hun eigen beweegredenen om die dag in de toren aanwezig te zijn. Hun stemmen en achtergronden zijn verschillend genoeg en ook goed genoeg uitgewerkt om met een ieder mee te leven. Vanaf de opening van het boek is het een rollercoaster van point of views en kleine cliffhangers waardoor je als lezer constant op je tenen gehouden wordt en het boek eigenlijk niet wil wegleggen - want je wil weten hoe het verder gaat! Wie leeft, wie sterft en wie zit er nu eigenlijk achter? Wie zijn the good guys en wie the bad guys? En Kelly zou Kelly niet zijn als dat geen enorm grijs gebied zou zijn.

In die zin zit er wel een parallel tussen deze wereld en die van de Lentagon - in die laatste ging de rode draad natuurlijk ook over wanneer je iemand een rebel kunt noemen en wanneer een terrorist. Waar ligt de grens? Is er wel een grens? Ook hier verkent Kelly dat thema, maar wel in een wereld die anders genoeg is en op heel andere manieren dan in de Lentagon wereld. Het voelt nergens als een herhaling van zetten. Waar word je als mens toe gedreven als er maar genoeg op je getrapt wordt? En hoe reageer je onder druk en stervensangst?

Het magiesysteem is heel anders dan dat van de Lentagon en stoelt op natuurlijke elementen. Het is geen super crunchy hard systeem, dus je hoeft niet allerlei regels te onthouden. Het voelt wel logisch aan en het wordt nergens als een deus ex machina ingezet - erg prettig. De magie ondersteunt het verhaal, niet andersom. Dus, ben je niet zo thuis in de fantasy maar houd je wel van spanning en actie, dan is dit boek ook voor jou geschikt denk ik. Voeg daarbij een portie maatschappij kritiek waar Kelly nooit vies van is en je hebt een boek met lagen die dieper gaan dan dat je in eerste instantie zou vermoeden.

Kortom, heerlijk leesvoer voor deze zomer - ik was er in drie dagen doorheen en bij het laatste woord dacht ik maar een ding: neeee! Ik wil meer!