Te hoog fantasygehalte, te laag thrillergehalte …

‘Roodkapje dacht bij zichzelf: ik zal nooit van mijn leven van het pad gaan en in mijn eentje het bos in dwalen.’
De gebroeders Grimm

A.K. Benedict is de auteursnaam van Alexandra Benedict. Ze is componist, acteur, docent misdaadfictie en singer-songwriter geweest. Ze speelde met haar band The Black Tulips en solo als Pimpernelle. Sinds 2012 is ze fulltime auteur en won de Scribe Award. Zo alleen, zo alleen is haar eerste thriller.

In Zo alleen, zo alleen draait het om inspecteur Lyla Rondell. Na het oplossen van een zaak had haar baas Rebecca, hoofdinspecteur Winton, haar vroeg naar huis gestuurd. Dit was niets voor Lyla, in geen twintig jaar was ze zo vroeg thuis geweest. Terwijl ze zich voorbereidt op een eenzame, lege avond, gaat de telefoon. Haar baas. Er lijkt een misdrijf te zijn gepleegd en op de plaats delict is een ansichtkaart achtergelaten, geadresseerd aan inspecteur Lyla Rondell. Dit is het begin van een reeks verbijsterende moorden en de enige aanwijzing is dat de moorden gebaseerd zijn op een klassiek sprookje. Dat er meer doden vallen is niet tegen te houden en dan wordt ook het persoonlijke leven van Lyla hierin betrokken. Wat is de bedoeling van de dader en waarom is Lyla in dit geval zo belangrijk?

Het boek omvat drie delen. In het eerste deel maakt men uitgebreid kennis met de personages. De auteur creëert met haar beeldende schrijfstijl een duistere setting en er heerst een fijne spanning. Katie komt vooral in het begin erg hard over. In plaats van verdrietig of empathisch te zijn bij de moorden die gepleegd werden, is ze soms verontwaardigd. Maar verontwaardiging was ook regelmatig aanwezig bij Lyla. Beiden personages reageren verbolgen als het niet zo gaat als zij voor ogen hebben. In dat opzicht lijken ze wel wat op elkaar. Maar het is ook best lastig om hoogte te krijgen van deze personages, ze laten zich niet zo makkelijk lezen. Bij Lyla is meer vastberadenheid aanwezig, Katie laat zich als het ware meeslepen in haar opdrachten, alsof er soms geen besef is dat dit geen fictie is. Dit eerste deel is interessant en spannend en opvallend was het gebruik van veel metaforen. De verwachting is hier nog steeds hoog, maar deel 2 is al snel een teleurstelling. Het wordt hier ietwat chaotisch, verwarrend en het is lastig vat te krijgen op het verhaal. Het is niet helemaal duidelijk wat nu de bedoeling is van de auteur. De verwijzing naar sprookjes is origineel gedaan, maar het heeft niet het gewenste effect om dit boek een echte thriller te laten zijn.

In deel drie van Zo alleen, zo alleen gaat het verhaal meer de kant van fantasy op en is er regelmatig de neiging dit boek neer te leggen en niet meer op te pakken. Flashbacks maakte de verwarring nog groter en het is heel goed opletten om bij de les te blijven en het verhaal op enige wijze te kunnen volgen. De beschrijvingen van de locaties en de setting zijn wel passend, en de beeldende schrijfstijl zorgt ervoor dat de lezer een goede voorstelling kan maken. Soms ietwat mysterieus, maar helaas niet over de gehele linie. De auteur slaagt er helaas niet in om de spanningsboog voortdurend hoog te houden en maakt met deze thriller mijn verwachting niet waar. Te hoog fantasygehalte, te laag thrillergehalte …