Dit verhaal ontvouwt zich als het ware tot een sfeervolle, indringende maar ook spannende film, met beelden die nog lang blijven nazinderen.

Dwaallichtjes speelt zich af 44 jaar voor de geboorte van Merthe van Kampen, het paranormaal begaafde hoofdpersonage uit de serie Geestverwanten. Dit is het verhaal over haar oma, Isabella Garcia, de beroemde kruidenvrouw van Santa Margarida.

Isabella Garcia ontdekt al op jonge leeftijd dat ze een bijzonder talent heeft. Ze ziet geesten en ze weet zelfs een ramp te voorspellen. Maar niet iedereen vertrouwt deze gave van haar en al snel keren de mensen zich tegen haar. Een tragische heksenjacht is het gevolg. Samen met haar oma moet ze vluchten uit het dorp waar ze is opgegroeid. Ver van haar vertrouwde omgeving en onder een andere naam probeert ze een nieuw leven op te bouwen. Haar gave heeft haar alleen maar ongeluk gebracht en ze stopt deze dan ook diep weg. Maar de wereld van de dwaallichtjes blijft haar roepen en ze moet een keuze maken: voorgoed vluchten of de confrontatie aangaan?

‘Mijn lichaam zweeft hoog in de lucht. Ik bevind mij vlak boven een enorme bergketen. Het bliksemt. Het sneeuwt ook.’

Een zin uit een droom, een droom die een voorspelling blijkt te zijn, en de voorbode voor een heleboel ellende voor Isabella. Ook het begin van de ontdekking dat ze een gave heeft, en het begin van een bijzonder meeslepend verhaal. Het kost totaal geen moeite om volledig mee te leven met Isabella en haar avontuur ademloos te volgen. Dit is het eerste deel van de prequel van Geestverwanten. De hele Geestverwanten-serie gelezen te hebben, was het even schakelen. Dwaallichtjes speelt zich natuurlijk in een heel andere tijd af, en ook is dit verhaal net even anders. Een gefantaseerd levensverhaal van een jonge, paranormaal begaafde vrouw, waar de auteur waargebeurde elementen aan heeft gekoppeld. Ook heeft de auteur paranormale ervaringen uit haar eigen leven verweven in dit verhaal. En dan krijgt de lezer op een toegankelijke wijze gelijk een stuk geschiedenisles op zijn bord, zonder dat dit maar een moment saai wordt.

Hilda Spruit is een echte verhalenverteller en dat laat ze maar al te duidelijk zien met dit boek Dwaallichtjes. Een boek dat je, als je eenmaal begint te lezen, niet meer weg kunt leggen totdat de laatste bladzijde verslonden is. En dan nog is het eigenlijk niet genoeg. De wijze waarop Spruit de (jonge) lezer aan een verhaal weet te binden, mag ook een gave genoemd worden, en wel een heel bijzondere. Dit verhaal ontvouwt zich als het ware tot een sfeervolle, indringende maar ook spannende film, met beelden die nog lang blijven nazinderen. Elk personage is zorgvuldig neergezet, ze zijn geloofwaardig en menselijk en vooral Isabella en haar oma weten nog lang in je gedachten aanwezig te blijven. En als vanzelf leef je als lezer voortdurend intens mee met het avontuur van Isabella dat soms best diepe dalen kent.

Er was al een diepe bewondering voor deze auteur vanwege de Geestverwanten-serie, maar na het lezen van Dwaallichtjes is die bewondering uitgegroeid tot iets diepers. Dit verhaal kwam écht binnen…