Dit verhaal raakt, en niet zo'n klein beetje ook...

Als het onderduikadres van Rachel wordt ontdekt vlucht ze de stad uit. Zal ze haar geliefde ooit nog terugzien?

Amsterdam, 2013. De 32-jarige Kyra zit al een tijdje met een burn-out in de ziektewet. Binnenkort moet ze weer re-integreren maar ze ziet er erg tegenop. Haar broer stelt voor dat ze eerst vrijwilligerswerk gaat doen. Kyra vindt dat geen slecht idee en geeft zich op als buddy waarbij je gekoppeld wordt aan iemand die hulp nodig heeft of gewoon wat gezelschap. Kyra wordt gekoppeld aan meneer Zijlstra, een oude, alleenstaande man. Een man die graag af en toe een wandeling wil maken, maar er wordt al aangegeven dat deze man wat eigenaardig is en al verschillende vrijwilligers heeft gehad. Voor Kyra is dit net de uitdaging die ze nodig heeft. En het blijkt een goede match te zijn. Er ontstaat een bijzondere vriendschap maar tevens een bijzondere, maar ook aangrijpende reis terug in de tijd.

Amsterdam, 1942. Rachel van Dam is twintig jaar en woont samen met haar moeder en haar oma. Ze wonen tweehoog achter, in een kleine woning met maar één kamer, die tegelijk als huiskamer en slaapkamer dienstdoet. Na het overlijden van haar vader, twaalf jaar geleden, zijn ze hierheen verhuisd. De moeder van Rachel is ernstig ziek en vooral nu de Joodse dokter met zijn gezin is opgepakt, is het moeilijk om aan medicijnen te komen. Rachel werkt bij een diamantslijperij in de Joodse buurt. Dankzij haar sperre wordt ze niet op transport gesteld, maar als haar grootmoeder wordt opgepakt krijgt Rachel na korte tijd ook een oproep. Haar collega, de jonge diamantslijper Gijs Zijlstra, weet een onderduikadres voor haar te regelen. Hij komt zo vaak mogelijk langs en er ontstaat een liefdesrelatie tussen Gijs en Rachel. Maar dan wordt ook haar onderduikadres in de stad te gevaarlijk. Gelukkig weet Gijs wat anders voor haar te regelen, maar dit is wel een flink eind weg van de stad. Zullen ze elkaar na de oorlog weer terugzien?

Rachels wens begint met een proloog die het ergste laat vrezen, maar het maakt ook gelijk nieuwsgierig naar het verhaal. Wat staat er allemaal te gebeuren? Daarna maken we eerst kennis met Kyra en meneer Zijlstra. Kyra, onzeker wat haar toekomst betreft en meneer Zijlstra een beetje mopperige, chagrijnige man die veel in zijn eigen wereld zit. Dan wordt er overgeschakeld naar de verhaallijn van Rachel en maken we kennis met dit personage. De twee verhaallijnen zullen zich voortdurend afwisselen waarbij de personages steeds verder uitgediept worden. Al snel krijgt men tijdens het lezen het gevoel alsof de auteur dit allemaal letterlijk heeft meegemaakt, zo overtuigend staat het verhaal op papier. Als lezer word je middenin het verhaal gezet en is er geen mogelijkheid meer om te ontsnappen. De dreiging van de oorlog is intens voelbaar, de onmacht van de mensen, het verdriet. Beschreven situaties die de lezer laten verdrinken in al het verschrikkelijke. Duizenden niet afgeronde verhalen en gemiste kansen, te pijnlijk om hard op te zeggen. Alle zorgen, niet meer vrij kunnen ademhalen. Keuzes moeten maken die men niet wil maken. Gevoelens, pijn, onmacht, schaamte, dit is allemaal rechtstreeks van het papier af te schrapen, zo intens heeft de auteur dit weten neer te zetten.

‘Ik staar naar de emmer, die ineens het symbool voor het verlies van mijn vrijheid is. Het dringt nu pas echt tot me door dat ik volledig afhankelijk ben van Gijs en zijn vrienden. Was het niet beter geweest om op transport naar een werkkamp te gaan zodat ik tenminste de hemel boven mijn hoofd kon zien? Hoelang zal ik hier stilletjes moeten zitten?’

Met haar eerdere historische roman, Het geheime kistje van Elle, wist Van Wijnen al te overtuigen, en ook al leek het toen niet mogelijk, met Rachels wens weet ze die roman te overtreffen. Een roman die vanaf de allereerste letter pakt en de lezer volledig weet mee te slepen, vooral door de krachtige wijze waarop het gevoel aan gesproken wordt. Wat een indruk laat de auteur hiermee achter en ze laat hier ook zien dat een keuze die ze zelf onlangs heeft gemaakt, de juiste is. Wat een talent om een verhaal zo intens en levensecht op papier te zetten. Personages zo neer te zetten dat ze een deel van de lezer worden, een permanente plek in het hart veroveren. Het is niet voor te stellen dat er een lezer zal zijn, die geen traan zal laten tijdens het lezen van dit boek. Dit verhaal raakt, en niet zo’n klein beetje ook.

Deze recensie is eerder gepubliceerd op Passie voor Boeken