Lezersrecensie
Een bijzonder boek die een onuitwisbare indruk achterlaat
Als Caleb Carr in het asiel kennismaakt met een jonge Siberische kat, gebeurt er iets bijzonders. Deze kat, die normaal gesproken volledig onhandelbaar is, laat ineens een andere kant van haar karakter zien. Er vindt een speciale connectie plaats tussen de man en de kat, en dit is het begin van een uitzonderlijke liefde.
Mijn lieve kattenkop verhaalt over een man en zijn kat en de bijzondere band die ze samen opbouwen. Vanuit het perspectief van de auteur Caleb Carr wordt de lezer meegenomen in een prachtig verhaal waarin veel liefde voor katten spreekt. Zijn vorige metgezel, Suki, waarmee hij vier jaar lang intensief had samengewoond, was slachtoffer geworden van de wreed korte levensverwachting van een buitenkat. Na maandenlang in de rouw te zijn geweest, was Carr er eindelijk klaar voor een andere kat te adopteren. In het asiel valt zijn oog op een jonge Siberische kat, die dezelfde kleur vacht heeft als Suki. De interesse is gewekt. Een kat die normaal gesproken onhandelbaar en niet te plaatsen is, maar er gebeurt iets tussen Carr en de kat. Er wordt wel vaker gezegd, de kat kiest zijn eigenaar uit en niet andersom, en het lijkt er hier erg op dat de Siberische kat nu besloten heeft Carr uit te kiezen. Een soort van liefde op het eerste gezicht.
Al snel blijkt dat niet alleen de kat een beschadigde jeugd heeft, ook Caleb Carr heeft een behoorlijke rugzak. Dit maakt dit boek niet alleen een gewoon verhaal over een man en zijn kat, maar veel meer. De auteur heeft een mooie, beeldende schrijfstijl en weet ook van alle details een scherp beeld te schetsen. Zijn verteltrant is zeer uitgebreid te noemen wat wel maakt dat Mijn lieve kattenkop geen boek om even vlot te lezen. Om alles wat Carr vertelt goed tot zijn recht te laten komen en goed door te laten dringen, is het belangrijk de tijd te nemen.
De uitdrukking ‘Het heeft zo moeten zijn’ gaat perfect op met dit boek. Een man en een kat die elkaar precies op het juiste ogenblik ontmoeten, en elkaar zeventien jaar lang steun en veel liefde bieden. De band die Carr en Masha hebben is herkenbaar voor velen, de echte kattenliefhebber zal zich zelfs begrepen voelen door dit verhaal. Maar ook voor de niet kattenliefhebber is er veel uit dit boek te halen. Hoe iemand door een bijzondere ontmoeting juist die ene tegenkomt die zo goed bij hem blijkt te passen.
‘Masha, mijn ware zielsverwant in tijden van fysieke nood. En het was Masha die me er meer dan wie dan ook doorheen sleepte.’
De wijze van vertellen laat vanaf het begin meeleven met de belevenissen van Carr en de kat Masha, en ook leren we ze beiden goed kennen. Zo krijg je ook als lezer een bijzondere band met dit stel. Als het boek dichtgeslagen wordt dan is er die bewustwording dat je dit stel ook niet meer zal vergeten, er is een onuitwisbare indruk achtergelaten. Een must-read, vooral voor degene die weten wat het betekent om een kat lief te hebben.
Mijn lieve kattenkop verhaalt over een man en zijn kat en de bijzondere band die ze samen opbouwen. Vanuit het perspectief van de auteur Caleb Carr wordt de lezer meegenomen in een prachtig verhaal waarin veel liefde voor katten spreekt. Zijn vorige metgezel, Suki, waarmee hij vier jaar lang intensief had samengewoond, was slachtoffer geworden van de wreed korte levensverwachting van een buitenkat. Na maandenlang in de rouw te zijn geweest, was Carr er eindelijk klaar voor een andere kat te adopteren. In het asiel valt zijn oog op een jonge Siberische kat, die dezelfde kleur vacht heeft als Suki. De interesse is gewekt. Een kat die normaal gesproken onhandelbaar en niet te plaatsen is, maar er gebeurt iets tussen Carr en de kat. Er wordt wel vaker gezegd, de kat kiest zijn eigenaar uit en niet andersom, en het lijkt er hier erg op dat de Siberische kat nu besloten heeft Carr uit te kiezen. Een soort van liefde op het eerste gezicht.
Al snel blijkt dat niet alleen de kat een beschadigde jeugd heeft, ook Caleb Carr heeft een behoorlijke rugzak. Dit maakt dit boek niet alleen een gewoon verhaal over een man en zijn kat, maar veel meer. De auteur heeft een mooie, beeldende schrijfstijl en weet ook van alle details een scherp beeld te schetsen. Zijn verteltrant is zeer uitgebreid te noemen wat wel maakt dat Mijn lieve kattenkop geen boek om even vlot te lezen. Om alles wat Carr vertelt goed tot zijn recht te laten komen en goed door te laten dringen, is het belangrijk de tijd te nemen.
De uitdrukking ‘Het heeft zo moeten zijn’ gaat perfect op met dit boek. Een man en een kat die elkaar precies op het juiste ogenblik ontmoeten, en elkaar zeventien jaar lang steun en veel liefde bieden. De band die Carr en Masha hebben is herkenbaar voor velen, de echte kattenliefhebber zal zich zelfs begrepen voelen door dit verhaal. Maar ook voor de niet kattenliefhebber is er veel uit dit boek te halen. Hoe iemand door een bijzondere ontmoeting juist die ene tegenkomt die zo goed bij hem blijkt te passen.
‘Masha, mijn ware zielsverwant in tijden van fysieke nood. En het was Masha die me er meer dan wie dan ook doorheen sleepte.’
De wijze van vertellen laat vanaf het begin meeleven met de belevenissen van Carr en de kat Masha, en ook leren we ze beiden goed kennen. Zo krijg je ook als lezer een bijzondere band met dit stel. Als het boek dichtgeslagen wordt dan is er die bewustwording dat je dit stel ook niet meer zal vergeten, er is een onuitwisbare indruk achtergelaten. Een must-read, vooral voor degene die weten wat het betekent om een kat lief te hebben.
1
Reageer op deze recensie