Welk verhaal wordt je als je er niet meer bent?

‘Na Matthias’ is het derde boek dat Peter Zantingh (1983),in het dagelijks leven ook journalist, heeft geschreven. Hij debuteerde in 2011 met ‘Een uur en achttien minuten’, dat genomineerd werd voor de publieks- en juryprijs van de Dioraphte, de prijs voor het beste boek voor jongeren tussen de 15 en 18 jaar. ‘De eerste maandag van de maand’ is zijn tweede roman en verscheen in 2014.

‘Na Matthias’ bevat acht verhaallijnen waarin verschillende mensen vertellen over Matthias.
‘Welk verhaal wordt je als je er niet meer bent?’

Amber, zijn vriendin waar hij mee samenwoonde, is de eerste persoon die aan het woord komt. Uit haar verhaal blijkt summier dat Matthias dood is, maar hoe, wat en waarom blijft ongewis.
Naarmate er meer personen uit het leven van Matthias aan het woord komen, wordt er wel een beeld van hem geschetst, hoe hij was en wat hij deed, maar over zijn dood kom je pas op het laatst wat te weten. Het nadeel daarvan is dat je niet van iedereen gelijk begrijpt wat de relatie tot Matthias nu precies was of waarom die persoon aan het woord komt. Niet iedereen heeft Matthias gekend en vertelt daarom niets over hem.
Omdat je zelf geen beeld van Matthias hebt gevormd en niet weet wat er is gebeurd, lijkt het boek samenhang te missen. Hebben ze het allemaal wel over dezelfde persoon?
Peter Zantingh kan heel beeldend schrijven en zet je regelmatig aan het denken. Er zitten geweldig mooie passages in het boek, zoals: ’Zelfs mensen die niet in God of de hemel geloven hoor je dat soms zeggen. Ik ga naar hem, of haar. Straks zijn we weer samen. Rationeel gezien kun je dat niet denken als je twijfelt aan het bestaan van zo’n plek, maar blijf binnen een armlengte van de dood maar eens rationeel. En dit is wat me soms troost: zelfs als er geen hemel is, dan nog is er geen betere manier om weer bij elkaar te zijn dan je te verstoppen in hetzelfde hoekje van de dood.’
Alle personages die hij opvoert, komen goed tot leven en hebben hun eigen manier van doen en praten. Iedereen vertelt zijn of haar verhaal en uiteindelijk valt dan toch alles op zijn plek. Misschien dat een proloog van Matthias zelf het verhaal completer had gemaakt, maar aan de andere kant hoort dat niet bij de vraag die de schrijver stelde: ‘Welk verhaal wordt je als je er niet bent?’ Het blijkt dat iedereen een eigen kijk op een persoon heeft en daar anders mee omgaat. Ook hoe jezelf bent, bepaalt hoe je iemand ziet en hoe je met, in dit geval, zijn nagedachtenis omgaat.
Kortom, je bent als persoon niet één verhaal, maar vele. Het moet dus eigenlijk zijn: welke verhalen wordt je als je er niet meer bent?