Een tegenvallende meevaller

Unbrador kreeg dit jaar de kinderboekenwinkelprijs, daardoor was ik erg benieuwd naar het boek.
Wat heb ik door moeten bijten. Het boek kon me in het begin weinig boeien en voor mij kwam dat doordat de hoofdpersoon zelf niet bij de belangrijkste gebeurtenissen is geweest en je het verhaal van Umbrador leert kennen door een samengevat verslag te lezen wat heel vlak blijft.
Soms staan er ook tenenkrommemde zinnen in:
"Ik zei: 'Als hij het expres doet dan is hij gewoon een slechterik!'"
Volgens mij raakte ik pas rond bladzijde 189 geboeid, bij het begin van deel 4 en toen heb ik het boek wel weer in één ruk uitgelezen. Daardoor ben ik wat dubbel over het boek.
Het boek heeft een aantal mooie elementen die niet echt uitgewerkt worden. Scènes die je mee hadden kunnen nemen in een bladzijde of drie werden in een paar zinnen omschreven.
Het voelt voor mij alsof Smithuis nog moet oefenen met 'kill your darlings'. Als ze van een aantal personen afscheid had genomen, had ze meer aandacht kunnen besteden aan de rest.