Lezersrecensie
Magisch surrealisme met een heel verleden aan burgeroorlog.
First things first - ik mocht dit boek lezen via de Hebban LeesClub, in ruil voor een eerlijke mening, hartelijk bedankt dus aan Spectrum & Hebban voor dit recensie-exemplaar!
En kijk die omslagafbeelding eens - hoe prachtig is die! Een heel mooi typisch Sri Lankaans doden/demonenmasker. Want Maali Almeida is dan ook dood.
Het verhaal begint als hij zichzelf ziet liggen in een stinkend meer, samen met honderden andere doden. Hij heeft nog steeds zijn fototoestel rond zijn nek hangen. Hij merkt dat de bureaucratie ook in het hiernamaals een plekje heeft, want hij ontwaakt aan een loket waar een eindeloze wachtrij staat om 'ingeschreven' te worden voor een plekje in het hiernamaals.
Hij krijgt van 'het Licht' zeven manen (wat overeenkomt met 7 dagen) de tijd om te achterhalen wat er precies met hem gebeurd is, want dan moet hij een keuze maken... Voor altijd in het 'Tussenin' verblijven of naar het 'Licht' toestappen. Er is ook nog een derde keuze, meeheulen met de duistere kant, met de demonen. Er woedt dus een strijd tussen 'goed en kwaad', ook in het Hiernamaals.
De schrijfstijl vind ik ontzettend mooi in elkaar gezet! Een mix van allerlei stijlen door elkaar, een beetje eclectisch, maar altijd netjes passend bij de setting:
Heel gejaagd en donker als de gruwel van de oorlogsmisdaden beschreven wordt of als hij meezeult met Sena, de ‘donkere’ kant, heel etherisch en dromerig als hij met dr. Raani en de mensen van het Licht praat, en heel zakelijk en kortaf als het over de politiek, ministers en het leger gaat… Qua schrijfstijl dus heel leuk gevonden.
Het duurt even voor je die mix onder de knie krijgt, maar eens je erin zit dan weet jij bijna automatisch aan de stijl in welke setting je zit.
Een andere bijzonderheid aan dit boek is het vertelperspectief. Volgens mij is dat het eerste boek dat ik las in een 2e perspectief-vorm, de 'jij-vorm'. Je krijgt continu het gevoel dat 'dode Maali' tegen 'levende Maali' aan het vertellen is. Heel ingenieus gevonden. Ik ben fan!
Het plot draait uiteindelijk over het feit dat Maali probeert te achterhalen hoe hij aan zijn einde is gekomen, wie hem vermoord heeft, maar dat plot zit ingenieus verweven met de toenmalige burgeroorlog, die Maali letterlijk in beeld brengt als oorlogsfotograaf in dienst voor verschillende partijen in die oorlog. En sommige beelden blijven maar beter ongezien, zo blijkt. Daar bovenop is Maali dan nog eens homo, iets wat in Sri Lanka helemaal niet evident blijkt.
Waarschijnlijk geen boek waar iedereen zich kan in vinden, maar ik vond het een hele bijzondere en unieke leeservaring. En ik leerde heel wat bij over de toenmalige burgeroorlog tussen de Tamils en het leger in Sri Lanka, da's dus een extra opsteker.
En kijk die omslagafbeelding eens - hoe prachtig is die! Een heel mooi typisch Sri Lankaans doden/demonenmasker. Want Maali Almeida is dan ook dood.
Het verhaal begint als hij zichzelf ziet liggen in een stinkend meer, samen met honderden andere doden. Hij heeft nog steeds zijn fototoestel rond zijn nek hangen. Hij merkt dat de bureaucratie ook in het hiernamaals een plekje heeft, want hij ontwaakt aan een loket waar een eindeloze wachtrij staat om 'ingeschreven' te worden voor een plekje in het hiernamaals.
Hij krijgt van 'het Licht' zeven manen (wat overeenkomt met 7 dagen) de tijd om te achterhalen wat er precies met hem gebeurd is, want dan moet hij een keuze maken... Voor altijd in het 'Tussenin' verblijven of naar het 'Licht' toestappen. Er is ook nog een derde keuze, meeheulen met de duistere kant, met de demonen. Er woedt dus een strijd tussen 'goed en kwaad', ook in het Hiernamaals.
De schrijfstijl vind ik ontzettend mooi in elkaar gezet! Een mix van allerlei stijlen door elkaar, een beetje eclectisch, maar altijd netjes passend bij de setting:
Heel gejaagd en donker als de gruwel van de oorlogsmisdaden beschreven wordt of als hij meezeult met Sena, de ‘donkere’ kant, heel etherisch en dromerig als hij met dr. Raani en de mensen van het Licht praat, en heel zakelijk en kortaf als het over de politiek, ministers en het leger gaat… Qua schrijfstijl dus heel leuk gevonden.
Het duurt even voor je die mix onder de knie krijgt, maar eens je erin zit dan weet jij bijna automatisch aan de stijl in welke setting je zit.
Een andere bijzonderheid aan dit boek is het vertelperspectief. Volgens mij is dat het eerste boek dat ik las in een 2e perspectief-vorm, de 'jij-vorm'. Je krijgt continu het gevoel dat 'dode Maali' tegen 'levende Maali' aan het vertellen is. Heel ingenieus gevonden. Ik ben fan!
Het plot draait uiteindelijk over het feit dat Maali probeert te achterhalen hoe hij aan zijn einde is gekomen, wie hem vermoord heeft, maar dat plot zit ingenieus verweven met de toenmalige burgeroorlog, die Maali letterlijk in beeld brengt als oorlogsfotograaf in dienst voor verschillende partijen in die oorlog. En sommige beelden blijven maar beter ongezien, zo blijkt. Daar bovenop is Maali dan nog eens homo, iets wat in Sri Lanka helemaal niet evident blijkt.
Waarschijnlijk geen boek waar iedereen zich kan in vinden, maar ik vond het een hele bijzondere en unieke leeservaring. En ik leerde heel wat bij over de toenmalige burgeroorlog tussen de Tamils en het leger in Sri Lanka, da's dus een extra opsteker.
1
Reageer op deze recensie
