Een doolhof waar je niet meer uit wil komen

De manier waarop ik dit boek gevonden heb, heeft veel weg van hoe de hoofdpersoon Daniel het boek en de personages in zijn leven vond.
Dit boek achtervolgde me overal, bij vrienden, familie, in de boekwinkel, overal zag ik 'De schaduw van de wind liggen'. Iedereen leek het te lezen behalve ik en toen ik eenmaal aan begon wilde ik niet meer stoppen.
Het taalgebruik is heel poëtisch, daar moet je van houden, maar ik vond het prachtig. Het boek wordt geen moment voorspelbaar, weleens eens op het randje van ongeloofwaardig, maar dat vond ik zelf geen probleem.
Daniel vindt een boek dat zijn hele leven op z'n kop zet. Dat heeft het bij mij niet gedaan, maar ik vond het o zo jammer dat het uit was. Op naar deel 2, want ik ben benieuwd hoe al deze verhalen uiteindelijk met het kerkhof verweven zijn.