Recensie De weg naar San Martino

De weg naar San Martino neemt ons mee naar het mooie Toscane tijdens de tweede wereldoorlog en de tijd er vlak na.
Er zijn twee verhaallijnen, je hebt Alice, een Britse van geboorte die, tegen de wil van haar familie trouwt met Claudio ,een italiaan. En je hebt Kristin,een kunstenares, ze komt uit IJsland en restaureert in opdracht schilderijen.

Na haar huwelijk verhuist Alice naar San Martino in Toscane en ze krijgen een zoon.
Ze hebben een oud huis waar veel aan gedaan moet worden,dat kost de nodige tijd.In de loop der jaren groeien ze uit elkaar,Alice voelt zich eenzaam en op een gegeven moment gaat ze vreemd met een vriend uit het verleden.
Als dan haar zoon erg ziek wordt en sterft is Alice niet thuis maar bij haar minnaar.
Claudio kan dit niet aan en gaat weg.

De tweede verhaallijn gaat over Kristin, ze wordt verliefd op Robert Marshall, die is echter getrouwd en als ze merkt dat hij nooit voor haar zal kiezen gaat ze weg.
Gewond komt Kristin terecht bij het huis waar Alice woont en gaat daar een groep weeskinderen lesgeven.Tevens is ze daar ook op zoek naar een waardevol schilderij wat daar door Marshall is verstopt,echter de duitsers zijn er ook naar op zoek.

Het is een boeiend en aangrijpend verhaal waarin de levens van beide vrouwen mooi met elkaar worden verweven.
Olafsson heeft een prettige schrijfstijl en ik heb van dit boek genoten.
Je leest mooie beschrijvingen over Toscane maar ook over IJsland ,het land waar Kristin vandaan komt.