Schaterlachen gegarandeerd door de vele foto's en illustraties

Mijn eerste indruk als het boek op de mat valt is met gemengde gevoelens. De kaft is van karton, maar niet mooi afgewerkt zoals bijvoorbeeld een prentenboek. Algauw verschijnen de eerste beschadigingen als de kinderen het boek doorbladeren en proberen te lezen.

Proberen te lezen, want er staan best veel lange en moeilijke woorden in. Daar verbaas ik me enigszins over. Het is toch een boek voor kinderen? Ik ontdek wel een woordenlijst achterin, maar toch… ik vind het niet lekker lezen als ik continu naar de woordenlijst moet bladeren om te zien of een moeilijk woord er wel tussenstaat, want er staat geen markering in de tekst bij woorden die uitgelegd worden.

Verder ben ik wel erg onder de indruk van de vormgeving van de tekst en de illustraties. De tekst is in een mooi lettertype gedrukt en de vragen staan erboven in een vorm van handlettering, wat natuurlijk helemaal hip is. Verder worden leuke illustraties afgewisseld met veel foto’s, wat een fijne afwisseling is.

Wat ik dan vind van de inhoud? Tja, de meeste vragen en antwoorden vind ik erg leuk om te lezen. Er zitten soms nog best verrassende antwoorden tussen. Maar op sommige vragen wordt in de tekst net niet het antwoord gegeven. En dat stoort mij wel. Zoals bij: Vergeten olifanten wel eens iets? Daar wordt alleen verteld dat olifanten een heel goed geheugen hebben. Maar dat is voor mij nog geen garantie dat ze nooit eens iets vergeten. Daar wordt in het antwoord volledig aan voorbij gegaan. Had dan de vraag anders geformuleerd.

Maar het belangrijkste is natuurlijk het oordeel van mijn kinderen. Ze zijn 7,5 en bijna 6 jaar en kunnen dus zelf al aardig lezen, maar door de moeilijke en lange woorden heb ik het boek toch maar aan hen voorgelezen. Niet dat zij dat zo erg vinden trouwens, want ze hadden het veel te druk met plaatjes kijken. De kinderen hebben erg gelachen om de illustraties, zoals een skelet met een staart, “poesjes” aan tafel (het blijken hermelijnen te zijn) en krokodillen met een navel. Vooral de jongste schatert het soms uit. Dat is voor mij een goed teken. Het gaat er tenslotte om dat kinderen een kinderboek leuk vinden. Mijn oordeel is 3***, omdat ik er meer van had verwacht, maar dankzij de schaterlach van mijn kinderen krijgt Waarom verdrinken vissen niet? toch nog een krappe 4 ****.