Betoverend en ontluisterend

In twee verhaallijnen wordt het verhaal verteld, heden en verleden worden prachtig met elkaar verweven. Nour en Rami (Rawiya) maken veel mee en ‘De kaart van zout en sterren’ geeft een mooi maar ook ontluisterend beeld van de landen rondom de Middellandse zee. Waar de reis van Rami moeilijk en zwaar is, maar mooi, maken Nour en haar familie de verschrikkelijkste dingen mee. Ze worden ziek en raken elkaar kwijt. Als het gezin uiteindelijk herenigd is, is er veel gebeurd en dragen allen de sporen van deze vreselijke ervaring voor de rest van hun leven mee.

Nour spreekt geen Arabisch, maar ze leert het beetje voor beetje en het lijkt alsof je zelf ook een beetje Arabisch leert. Want niet alles is en wordt vertaald. Nour is een kleurrijke persoonlijkheid. Alles om haar heen drukt ze uit in kleuren.

Persoonlijk vind ik het prettig als niet alles is vertaald. In ‘De kaart van zout en sterren’ komen veel woorden in het Arabisch voor en daarbij moet je nadenken of googlen. Het haalt wel het leestempo uit het verhaal, maar deze roman nodigt juist uit tot langzaam lezen. Het geeft een goede indruk van de sfeer.
Joukhadar schrijft poëtisch, en kleurt haar woorden en zinnen. Ze schrijft zelf en ik quote: “De tekst is schilderen met woorden”.

Vanaf het begin werd ik in de verhalen gezogen. Hedendaagse problematiek en een geschiedkundig verhaal smelten samen in een smeltkroes van geuren, kleuren, klanken, verdriet, geluk, begrip en onbegrip en liefde. Graag had ik een kaart uitgespreid over de tafel en daarop de routes getekend en bijgehouden van de reizen van Nour en Rawiya.

Het verhaal van Nour en haar familie is zeer actueel. Het verhaal van Rawida is en leest als een sprookje. ‘De kaart van het zout en de sterren’ is een prachtige en realistische roman die indruk maakt.