Spannende en poëtische roman

De cover van deze roman is oogstrelend. Het is alsof je naar een schilderij kijkt, uitgevoerd in levendige kleuren. Buiten de stolp vliegen vlinders, in de stolp een verstild beeld. Als U de roman heeft gelezen zult U ontdekken en beamen dat de cover veel zegt over de inhoud, zo niet alles….

Er is een aantal hoofdrolspelers in ‘De poppenfabriek’, de heren Silas Reed, Louis Frost, het jongetje Albi en de tweeling Rose en Iris. De zussen werken in een poppenfabriek en wonen boven de zaak. Alles speelt zich af in Londen rond 1850. Rode draad is de 1e Wereldtentoonstelling over Cultuur en Industrie die zal worden gehouden. Rose was de knapste van de twee meisjes tot een ziekte er voor zorgde dat ze haar schoonheid verloor. Iris heeft een lichte misvorming van haar schouder en werd altijd daarom verguisd. Maar U snapt het al, haar schoonheid is oogverblindend en de twee mannen voelen zich tot haar aangetrokken. Maar ze laat haar niet zo gemakkelijk vangen, ze wil schilderes worden.

McNeal heeft een wonderlijk schone manier van schrijven, bijna poëtisch waar dat kan. De sfeerbeschrijvingen van Londen halverwege de 19e eeuw zijn doeltreffend en laten je dwalen in een schimmig, armlastig en vuil Londen. De schoonheid van Iris, de schone kunsten en de rijkdom van een klein aantal mensen worden mooi verwoord. Ze heeft een vloeiende pen en haar kennis van zaken is buitengewoon. (Taxidermist is niet mijn idee van een mooi beroep….)

In het begin van het verhaal, als je kennis maakt met de hoofdpersonen, voel je de dreiging van onheil. Op een gegeven moment komt het verhaal in een stroomversnelling en wil je weten hoe het einde is, en dat einde is verrassend.
‘De poppenfabriek’ door McNeal is een spannende, bijna poëtische roman over kunst, Londen, taxidermie, armoede en rijkdom, schoonheid en vergankelijkheid met een verrassend einde.