Boeiend en meeslepend epos

In dit boek vertelt Alexander Münninghoff over zijn veelbewogen familiegeschiedenis. Die is zonder meer boeiend: zijn charismatische opa (De Oude Heer) was een zakenman die zijn in Letland (vaak aangeduid als het Baltikum) opgebouwde imperium moet achterlaten als net voor WOII het land wordt ingenomen door de Russen (een uitvloeisel van het Molotov-Ribbentrop Pact). Alexander’s vader Frans besluit zich dan weer zeer vroeg in de oorlog aan te melden als SS-er en vecht met de Duitsers mee aan het Oostfront.

Hiermee plaatst Frans zich nadrukkelijk buiten zijn familie, en daar gaat hij mee door na de oorlog, als hij zich onttrekt aan het gezinsleven en het gezag van zijn dominante vader en elders een nieuw leven probeert op te bouwen (dit leidt ertoe dat Alexander uiteindelijk wel 2 of 3 halfzussen heeft). Alexander’s moeder Wera vlucht intussen na enige tijd met hem naar Duitsland, maar dat laat de Oude Heer niet gebeuren, en hij laat zijn kleinzoon (de Stamhouder immers!) weer terug naar Nederland ‘ontvoeren’.

Het zijn maar een paar van de soms bizarre wederwaardigheden waar Alexander Münninghoff zeer boeiend over weet te vertellen. Messcherp zet hij zijn familieleden neer, als het moet genadeloos maar ook geregeld met milde of onderkoelde humor. Hij doet dat in een stijl die enerzijds nauwgezet is en anderszijds een beetje elitair, door het veelvuldige gebruik van woorden die niet bepaald in het dagelijks gebruikte vocabulaire van de vroeg 21e-eeuwse Nederlander zullen voorkomen. Niet dat dit een probleem was overigens, want het draagt alleen maar bij aan die zeer bijzondere vertelstem van Münninghoff.

Kortom: een erg boeiend en meeslepend boekwerk dit. Lezen!