Ingrediënten zijn aanwezig, uitvoering is minder

Léon Coeur is op non-actief gesteld na een schietincident. Maar zoals het een goede rechercheur betaamt, kan hij het werk niet loslaten. Zijn nichtje Hannah studeert criminologie. Samen met haar onderzoekt hij de moord op een zwaar mishandelde man in een park in Leiden. Op zijn buik is het cijfer 5 gekerfd.
Ze komen erachter dat de gevonden man een bekend journalist is en dat het cijfer vijf met het Midden-Oosten te maken heeft.
Eerder dat jaar heeft er een terroristische aanslag plaat gevonden op de Dam en de vraag is of de journalist en zijn moord hiermee in verband staan.

Het verhaal leest makkelijk, er zijn geen moeilijke complexe zinnen. Er zit bij vlagen een lekkere vaart in. Ik zeg bij vlagen omdat tussendoor het even stil lijkt te staan. Dat hoeft in principe geen probleem te zijn, mits het een goede aanvulling is op de stukken met meer vaart. Hier en daar vind ik dat het verhaal echt wordt geremd, wat erg jammer is.
Mijn verwachting was een pittige dosis onderhuidse spanning, dat valt wel tegen moet ik eerlijkheidshalve bekennen.
Het verhaal an zich is prima bedacht en ik kan mij voorstellen dat dit in realiteit ook daadwerkelijk zou kunnen gebeuren. Hiervoor krijgt de auteur echt een compliment. Het is de uitvoering die wat mij betreft wat beter zou kunnen.
De personages blijven aardig aan de oppervlakte hangen. Persoonlijk vind ik dit jammer. ik denk dat ze sterker en realistischer over zouden komen als hun karakters meer waren uitgediept
Voor een debuut is dit daartegen wel weer een compliment waard en belooft het veel goeds voor de toekomst als deze auteur zich blijft ontwikkelen. De ingrediënten zijn namelijk aanwezig.