Uniek in zijn soort

Met het vijfde en afsluitende deel komt er een einde aan Håkan Nesser's uitstekende reeks rond inspecteur Gunnar Barbarroti.
Hoewel ik ieder jaar ruim 100 boeken lees, is er eigenlijk geen andere auteur die met Nesser is te vergelijken. In een heerlijk traag tempo neemt Nesser je mee naar de innerlijke strijd en de dagelijkse beslommeringen van Barbarotti en laat hij je "als het ware" op de bagagedrager meerijden. Uiterst minutieus beschrijft hij de karakters van de mensen die worden opgevoerd, waardoor je het gevoel hebt dat je ze echt leert kennen. O ja er is ook nog het verhaal zelf waarin Barbarroti naar wat het eerst lijkt als onderdeel van zijn rouwverwerking op een Cold Case gezet wordt. Eigenlijk gebeurt daar niet zo heel veel en doet het ook niet zo ter zake. Een Barbarroti boek is veel meer een waar stukje vertelkunst van het gewone, een overvloedige belevenis van sfeer die van een niet heel bijzonder plot een bijzonder verhaal maakt