Ik ga hier niet weer de inhoud van het boek herhalen, want dat is inmiddels genoeg gebeurd in de andere lezersrecensies en die van Crimezone.

Met Bloedlijn heeft Corine Hartman weer een echt boek in Hartman-stijl neergezet. Een geloofwaardig (maar niet echt aardig) hoofdpersonage, een slim in elkaar stekend verhaal (bestaande uit 2 of eigenlijk 3 verhaallijnen) en een spannend verhaal met een griezelrandje, zoals we dat van haar kennen.

Lezers met een zwak hart zullen Bloedlijn niet kunnen bekoren. Liefhebbers van het wat steviger werk, die niet kijken of wat bloed of martelingen meer of minder, kunnen dit boek blind pakken. Ja, het is het eerste deel van een serie, maar daar merk je niet zo veel van. Dit boek is ook gewoon 'los' te lezen. Wel wordt extra veel tijd en ruimte uitgetrokken om Jessy, het hoofdpersonage, in te luiden. Daardoor is de eerste helft van het boek wat tam. Je zit niet meteen op het puntje van je stoel. Maar de belofte van geweld en spanning hangt steeds in de lucht en daarom lees je door.

De verhaallijnen worden knap met elkaar verweven en op het einde zijn er geen losse draadjes. Wel volgt nog een twist, die wat belooft voor de volgende delen.

Corine schrijft snel en scherp, zonder overbodige bespiegelingen of mijmeringen. Knap, hoe ze dat doet. Het boek heb je dan ook plotseling uit, net op het moment dat het op z'n spannendst is. Dat is dan meteen ook één van de weinige minpunten aan deze prima thriller.