Avontuurlijk - voor motor macho's!

‘Waar is je pistool?’ vroeg de Mexicaan. Ik keek verrast op. ‘This is bear country, you know’. ‘Ik heb geen pistool nodig.’ Hij draaide zich om naar de overige klanten. ‘Hey guys, wie van jullie heeft een wapen op zak?’ De vijftien wandelaars staken zwijgend de hand omhoog. ‘Voor een beer is alles wat beweegt voedsel, ook een motorrijder.’ doceerde hij.
Paul van Hooff, journalist en motorrijder, vlucht voor de routine en de verantwoordelijkheid en begint aan een tocht van uiteindelijk 60.000 kilometer op zijn oude Moto Guzzi, Guus. De hele trip is vlot en spannend beschreven en er is ook plaats voor lust en romantiek.
De start van dit boek is al boeiend: de trip van Anchorage naar Deadhorse, in het uiterste noorden. Zowel Paul als Guus zijn niet helemaal voorbereid op de kou en de slechte weg, en de beren op de weg, letterlijk, voegen daar nog wat avontuur aan toe. Dan begint de grote trip van noord, Deadhorse in Alaska, naar zuid, Ushuaia in Chili.
Paul is een echte reiziger, hij vertelt veel over wat hij onderweg ziet en meemaakt, en minder over de plaatsen die hij aandoet. De typische toeristenstops worden dan ook nauwelijks vermeld, wel de kleine stoffige dorpjes waar hij overnacht en soms een paar weken blijft hangen. Zo krijgen we een mooi inkijkje in het dagelijks leven in de landen die hij aandoet. De mensen die hij onderweg ontmoet en die hem vaak helpen met zijn motor of met onderdak, zijn levendig en grappig beschreven.
De trip door Canada en de US staat in het teken van haast, omdat het Amerikaanse visum maar kort geldig is. In Zuid Amerika komt Paul in aanraking met corruptie bij vrijwel iedere grensovergang, komt hij midden in demonstraties terecht en herbeleeft hij de laatste dagen van Che Guevara. Ook heeft hij een relatie met een FARC guerrillera, die al snel eindigt als haar man achterdocht krijgt.
Uiteindelijk is hij in Ushaia: ‘Veel duffer dan dit oord was niet mogelijk. Maar wat kun je verwachten van een plek die ze het einde van de wereld noemen?’
Onze “macho” Paul lijkt aan het eind van zijn trip ook zijn vlucht te willen beëindigen, ik vraag me af hoelang de “bezadigde” fase gaat duren. Ik zie hem elk moment weer in het zadel, zijn troon, stappen en aan een tochtje Zuid-Afrika – IJsland beginnen. En ik hoop dat hij er dan weer een avontuurlijk, vlot boek over schrijft!