Dit was het derde 'stand-alone' boek dat ik las van Harlan Coben, na Niemand vertellen en Spoorloos. Ik heb het idee dat ik een stramien begin te ontdekken: het gaat altijd over gewone mensen (mannen), wie iets overkomt waar ze niks van snappen, niks aan kunnen doen en niet kunnen verklaren. Ik vond in dit boek de spanning beduidend minder dan in de andere die ik las. Er was pas op het einde een gevoel van urgentie, iets dringends. Ook vond ik het plot wat verder gezocht dan bij de vorige boeken. De hoofdpersoon was redelijk uitgewerkt maar de 'bad guys' waren enorme karikaturen. Natuurlijk hebben ze een slechte jeugd gehad. Het lijkt erop dat Coben ze nog enigzins menselijk wilde maken door ze in een liefdesrelatie te laten werken, maar die werd evenmin goed verklaard. Toch heb ik het boek redelijk snel uitgelezen en ik heb geen rare continuiteitsfouten of zo gevonden. Ik vond het nét niet goed genoeg voor 4 sterren, maar het is nog steeds veel beter dan het gros van de thrillers die uitkomen.