Een goed boek, dat de spanning van een dreigende en daarna daadwerkelijke vulkaanuitbarsting heel beeldend en invoelbaar beschrijft. Het boek blinkt uit in de beschrijving van het onvermogen van mensen te begrijpen wat voor natuurkrachten er vrij komen bij een uitbarsting. De inwoners van Pompeii waren zich geen moment bewust van het gevaar van het leven op een vulkaan, en zelfs toen de uitbarsting in volle gang was geloofden velen nog steeds niet dat hun stad daarin volkomen verwoest zou worden - getuige ook de bekende geschiedenis: bij opgravingen werden resten van mensen ontdekt die bij wijze van spreken nog met hun dagelijkse bezigheden bezig waren, en niet van allerlei mensen die in paniek alle kanten op vluchten.
Er zitten erg goede beschrijvingen in dit boek van het dagelijks leven van de Romeinen en de onvoorstelbare bouwkundige werken, zoals de aquaducten. Het is werkelijk ongelooflijk dat die bouwwerken 2000 jaar geleden zijn ontworpen en gebouwd!

Wat me minder beviel aan dit boek was de ietwat ongeloofwaardige liefdesgeschiedenis die er naar mijn gevoel geforceerd is bijgesleept, kennelijk om een breder publiek aan te spreken. Dit boek heeft dat echter helemaal niet nodig. Het lijkt me ook totaal onwaarschijnlijk dat er een relatie kan ontstaan tussen de dochter van een patricier (weliswaar zelf opgeklommen van slaaf tot rijkste man van Pompeii) en een ingenieur - toch een veredelde vorm van plebs, een eenvoudige ambtenaar. In het klassebewuste Rome van die tijd is dat niet echt een logische en voorstelbare verhouding.