Een moderne Pygmalion

"...De wind was blond waar zij was, en ik kon er geen genoeg van krijgen naar haar te kijken." Op de eerste bladzijde van "Peachez, een romance" , de nieuwste roman van Ilja Leonard Pfeijffer, is de romantiek voelbaar. De rest van de bladzijden gebruikt de protagonist, een wereldvreemde latinist van gevorderde middelbare leeftijd, om zijn jonge geliefde vrij te pleiten van schuld en zijn eigen schuld te bekennen. Ondanks deze schuldbekentenis vroeg in het boek, blijft het voor de lezer nog lang een vraag waaraan deze professor dan schuldig is.

Er is buiten de verhaallijn om nog heel veel meer te zeggen over Peachez. Door een latinist als hoofdpersoon te nemen, kan Pfeijffer ongegeneerd prachtige klassieke verhalen en oude thema's verweven in dit nieuwe liefdesverhaal, dat zo oud als de wereld is, maar dat vanwege de grote rol die moderne technologie in dit verhaal speelt, tegelijk een verhaal van deze tijd is. Het boek zit ingenieus in elkaar. De verwijzing naar Pygmalion, "een van de weinige verhalen in de Griekse mythologie die goed afloopt", is heel treffend. Toch is deze eigentijdse Pygmalion, in tegenstelling tot My Fair Lady, eerder tragedie dan romance. Pfeijffer presenteert in deze roman een nogal ironische kijk op de liefde. "Ze gaan niet goed samen en ze zitten niet op dezelfde zetel, waardigheid en liefde," citeert hij Ovidius.

Dit boek van nog geen 180 bladzijden is minder snel uit dan men van zo'n weinig omvangrijk werk verwacht. Dit komt deels door de vele verwijzingen naar klassieke verhalen, die je als lezer toch even wilt overdenken, zo niet opzoeken. Daarnaast is het onmogelijk om snel te lezen, vanwege de heerlijke schrijfstijl. De zinnen zijn overwegend lang en een lezer die mooie taal kan waarderen zal genieten van elk woord. Pfeijffer laat zien dat hij naast de bloemrijke pen van de professor ook het platte taalgebruik van een barmeisje uit Las Vegas beheerst. "Het onstuimige geweld van een leeg uitzicht waarin niets was dan stomme zee en onwetende lucht overweldigde mij." "Dat fuckt met mijn hoofd. Ik word er fucking mental van."

"Peachez, een romance" leest als een modern sprookje. Een zo ongeloofwaardig sprookje dat het zomaar waar zou kunnen zijn. Credo quia absurdum est.