Moraal van het verhaal... stop je ouder(s) niet zo maar in een verzorgingstehuis!

'Dagen van schaamte', een goed gekozen titel voor een boek wat de harde actualiteit in de zorg durft aan te kaarten. De titel geeft het eigenlijk al een beetje weg.. Schaamte. Daar draait het om.

Pieter Elting is een op een oog succesvolle man: een goede baan, een mooie auto, een vermakelijke hobby, een week vakantie met lege agenda voor de boeg.. Maar al snel benijd je de man niet meer. Hij wordt ontvoerd.
Zijn ontvoerders nemen hem mee naar een saaie kamer, waar hij aan bed wordt vastgeketend. Pieter vraagt natuurlijk waarom hij. Waarom nu hij? Daar moet hij maar eens over na gaan denken, is de boodschap.
En voor nadenken krijgt Pieter genoeg tijd. En tijdens het nadenken heb je ook je behoeften, zoals urineren. Maar wat als je dan aan bed bent gekluisterd..? Laat je het lopen of houd je het op?
Natuurlijk neemt de natuur de overhand en dan volgt de schaamte. De afhankelijkheid van je verzorgers.

In bejaardentehuizen en verzorgingstehuizen wordt keer op keer bezuinigd, wat ten koste gaat van het personeel en niet in de minste, de bewoners. De administratieve rompslomp zorgt er ook lang niet altijd voor dat de mensen de benodigde zorg krijgen.
Het kan dan natuurlijk voorkomen dat ongelukjes gebeuren, mensen verwaarloosd of zelfs vergeten worden.
Dat is een belangrijke boodschap uit het verhaal en natuurlijk serieus te nemen.

Waarom geef ik boek dan maar 3 sterren? Het wordt mijn inziens niet genoeg uitgewerkt. Pieter snapt maar niet waarom hij. Het is vanaf het begin al duidelijk wat er aan de hand is voor iedereen behalve Pieter. Geen van de personages vind ik echt sympathiek en de hoge voorspelbaarheidsfactor en het, vind ik dan, lange gewauwel van Pieter, haalt de jeu uit het boek.

Dat neemt natuurlijk niet weg dat het thema en de boodschap zeker de moeite waard zijn om het boek te lezen! Het leest goed weg en als lezer wordt je wel degelijk meegenomen in het verhaal.
Dus, bij twijfel toch doen! ;-)