Bizar bijzonder boek

Ik las een oproep voor een feuilleton, aangezien dat me wel leuk leek, het gelezen voorstukje vond ik niet raar of onaangenaam schreef ik me in voor het Hebban lees feuilleton.

De eerste 100 bladzijden kwam ik met moeite doorheen, ik vond het een erg wollig en warrig verhaal. Maar goed de leesclub hield me op de been, ik las dat er meer deelnemers moeite hadden met het verhaal en gedeelde smart is nu eenmaal halve smart.

In het boek volg je de levens van Johann Christoph Petersenn zijn vrouw Josefa Graf en hun kinderen Alfons Petersenn en Christoph Maria Petersenn. Tevens de levens van de vrouw van Christoph, Lucie H. Hinrichs, haar vader Michél Hinrichs en hun dochter Freya Petersenn en haar man Jürgen Mertens en als laatste hun dochter Jessie Mertens.

De verhalen van deze personen worden in een niet chronologische vorm verteld. In een hoofdstuk kan je dus rustig iets lezen over het leven van Lucie maar ook over het leven van Jessie. Aangezien de hoofdstukken best lang zijn kan dit het lastig maken. Verder zijn er veel heel lange en wollige zinnen in het boek. Dat je je dus ook soms midden in de zin afvraagt waar gaat dit nu eigenlijk heen? Het taalgebruik is zeer bloemrijk maar ook regelmatig vol met herhalingen.

Helaas heeft het boek, naar mijn mening, een zeer open einde. Een familie saga hoeft natuurlijk niet altijd vrolijk en positief te zijn, maar deze saga is naar mijn mening nergens vrolijk of positief. Er is een grote mate van verslaving onder de hoofdpersonen, drank danwel drugs en daar word ik niet echt vrolijk van.

Als je van uitgebreide beschrijvingen houdt zit je met dit boek goed, verder lees je ook wat over het werk van gewone burgers bij de registratie dienst in Duitsland tijdens de oorlog en er zijn veel beschrijvingen van de plaats Lübeck te vinden.