Dagboek uit de rivier ... een recensie.

Dagboek uit de rivier, het thrillerdebuut van Frederik Baas, oftewel Jan van Mersbergen – eigenaardig dat hij een pseudoniem gebruikt om op de flap te vermelden wie er achter schuilgaat – die dus, lost de verwachtingen niet echt in.
Het verhaal brengt ons naar de Ardennen, waar Barbara, haar zoontje Rens en Robbert, haar man en ook uitgever, op vakantie gaan. Een plek die niet op een, twee, drie gekozen werd. D’r gaan heel wat vijven en zessen aan vooraf. Maar goed, wanneer ze ter plekke komen, worden ze onthaald door een schrijver – hij werkt voor de uitgeverij van Robbert - die het verhaal vanuit zijn standpunt (de ik-persoon) vertelt.
Omdat Rens al vlug uitgekeken geraakt op de omgeving én wanneer blijkt dat hij ‘het kabeltje’ om zijn spelcomputer op te laden thuis vergeten is, een ramp zo blijkt, wordt het al vlug balen. Barbara bedenkt, samen met de schrijver, een spannend spel, dat hen als het ware verplicht om op ontdekkingstocht te trekken. Als je ook te weten komt dat er jaren geleden een verstandelijk gehandicapt meisje verdween in die streek, wordt het spel al snel té realistisch. Vanaf dan wordt de spanning stelselmatig opgebouwd.
Is het een thriller? Ik zou er niet meteen dat etiket opplakken. Ik zat op geen enkel ogenblik op het puntje van mijn stoel. Eens begonnen wilde ik wel weten hoe dit verhaal zou eindigen. De auteur hanteert overigens een mooie schrijfstijl en het boek leest als een trein. En geloof me, af en toe heb ik er zo eentje nodig.