'Een veertje van bot'

Beklemmend, bedreigend, onheilspellend, huiveringwekkend. Met Bunkerdagboek heeft Kevin Brooks een heel spannend young adultboek geschreven. Boeiend van het eerste woord tot aan het laatste woord.

Linus woont al een tijdje op straat, omdat hij niet langer meer bij zijn vader wil wonen. Hij redt zich prima, totdat hij ontvoerd wordt en terecht komt in een bunker met zes kamers. Eerst zit hij daar alleen, maar na een paar dagen rolt Jenny uit de lift: een meisje van een jaar of negen. Uiteindelijk bestaat het gezelschap uit zes personen; alle kamers zijn gevuld.

Er ontstaat een soort van kat-en-muisspel met de onbekende ontvoerder. Ze krijgen eten, drinken en andere zaken, maar zodra ze iets doen wat hun ontvoerder niet aanstaat, worden ze verschrikkelijk gestraft. Er heerst een totaal gebrek aan privacy, aangezien ieder vertrek is voorzien van camera's en microfoons. Hun ontvoerder ziet en hoort dus alles en laat geen gelegenheid onbenut om het gezelschap te manipuleren. Ze communiceren met hun ontvoerder via briefjes in de lift. Er ontstaat een 'spel' op leven en dood: wie kan dit het langst volhouden?

Op een knappe manier wisselen wanhoop, hoop en berusting elkaar af. De lezer kijkt als een soort 'big brother' mee naar deze kleine samenleving. Natuurlijk ontstaan er dezelfde problemen als binnen een gewone samenleving: wantrouwen, bedrog, vriendschap, macht,...

Lezen saai? Na het lezen van Bunkerdagboek kun je dat niet langer zeggen.