Actueel-Pijnlijk-Dramatisch ... en muziek

Het is niet eenvoudig om een vluchteling te zijn. Het is niet gemakkelijk om een verhaal over een vluchteling te schrijven en je zelf te verplaatsen in het leven van zo iemand. Toch slaagt Ludwig Bauer in zijn ‘ De partituur voor De Toverfluit ‘ , zijn debuutroman en voor het eerst in het Nederlands vertaald, een realistisch en geloofwaardig verhaal neer te zetten.
Ferdinand is Bosniër, een gevluchte Bosniër. Met de hulp van een Zweedse VN-soldaat ontsnapt hij in extremis aan de dood tijdens het bloedige conflict tussen Serviërs en Bosniërs tijdens de Balkanoorlog! Met een zware rugzak aan mooie en minder mooie herinneringen aan zijn land en familie komt hij in Oostenrijk, Wenen, aan! Hij is nu een ‘ vluchteling ‘! En dat voelt hij, elke dag, in alles wat hij doet. Hij doet nochtans zijn best: hij spreekt de taal en hij werkt als ‘ taxi-driver ‘. In zijn gastgezin, in zijn taxi, in de boekhandel daar voelt hij zich goed. Hij zoekt afleiding in het voederen van vogels, een bezigheid die hem terugbrengt naar zijn jeugd, samen met zijn zus Fatima. De dramatische dood van Seka ( = zus ) kan hij maar moeilijk verwerken! En dan heeft hij ook nog zijn muziek! Hij is zelf muzikant: hij speelt dwarsfluit! De ganse dag luistert hij in zijn taxi naar opera en klassieke muziek: heimwee.
“ Wij verlaten het land der droefheid waar wij de literatuur, de schilderkunst noch de muziek nodig hebben...
...Deze gedichten zijn voor onze doden, die als geen ander ons begrijpen. ( Mile Stojic: Verbannen elegieën ).
Ferdinand ontmoet Abraham George Washington ( what’s in a name ), muzikant/Reverend. Wanneer hij door omstandigheden zijn werk als taxichauffeur verliest kan Ferdinand bijna niet anders dan ingaan op een aanbod van de Reverend. Zijn leven neemt een totaal andere wending met zeer onverwachte, zeer dramatische gevolgen.
Ondanks het feit dat er wel wat fouten te bespeuren zijn in het boek is het aangenaam lezen. Vooral de figuur van Ferdinand is goed uitgediept. Ludwig Bauer vertelt een over het algemeen chronologisch verhaal. De verhaallijn van Ferdinand wordt vaak onderbroken door flash-backs die meestal teruggaan naar zijn jeugd, zijn ouders en vooral zijn zus Fatima.
Wanneer je dieper kijkt zou je als lezer twee lagen in het verhaal kunnen herkennen:
- de moeilijke situatie van Ferdinand als vluchteling en zijn inspanningen om zich te integreren in zijn gastland
- de plaats van de muziek in het leven van Ferdinand enerzijds en het belang ervan als internationale, universele taal anderzijds.
Ondanks het zeer actuele en ernstige thema weet de auteur toch humoristische toetsen in zijn verhaal te plaatsen.

Het boek draagt een prachtige cover met zich mee, maar toch zou de ganse lay-out van het boek heel wat beter kunnen!

Ludwig Bauer weet de lezer te boeien met een vlotte schrijfstijl, overzichtelijke verhaallijnen en goed gekozen personages. Hij schrijft hier geen wereld-bestseller maar gezien het heikele en actuele thema is dit boek toch een geslaagd debuut!