Recensie De eenzaamheid van de priemgetallen

In de eerste hoofdstukken een blik op het leven van 2 kinderen die allebei een traumatische ervaring hebben wat invloed op hun leven blijft hebben. Op de middelbare contact krijgen ze, allebei als "outsider" contact met elkaar en voel je een bepaalde verbondenheid.

Toch gaan ze allebei hun eigen weg maar blijven ze met een soort onzichtbaar lijntje aan elkaar verbonden en juist dat lijntje trekt hun in een latere fase in hun leven weer even naar elkaar toe.

Waar ik me juist heel vaak in een boek in een hoofdpersoon kan inleven, ontstond in dit boek juist na een aantal hoofdstukken een afstand. En ben er nog niet uit of deze afstand bewust door de schrijver in het boek gebracht is om Alice en Mattia juist als priemgetal (afstandelijk, eenzaam en alleen) een plek in het verhaal te geven of omdat het boek me vanaf dat moment minder ging boeien en er daardoor als het ware een afstand ontstond.