Het Einde van de Affaire, Graham Greene

London 1940-44. Maurice Bendrix wordt verteerd door jaloezie jegens zijn maitresse Sarah. Hij is niet alleen jaloers op haar man Henry, maar ook op een vermeende concurrent en zelfs op Sarah. Zodra hij niet in haar gezelschap is, wordt hij overvallen door een ziekelijke achterdocht.

Er komt een einde aan hun affaire op het ogenblik dat er een V1-bom op Maurices huis valt. Hij geraakt bedolven onder het puin en geeft geen teken van leven wanneer Sarah naar beneden gelopen komt. Wanhopig rent ze terug naar zijn kamer en stort zich -als ongelovige- in gebed: “Als U hem laat leven, zal ik geloven én laat ik hem los.” Wanneer Maurice even later weer bij bewustzijn komt, doet ze haar gelofte gestand en maakt een einde aan hun relatie. Dit slaat bij Maurice uiteraard in als … een bom. Vanaf dat ogenblik zal hij de volgende twee jaar gekweld worden door de vraag waarom hun verhouding moest eindigen. Jaloers als hij is, raakt hij geobsedeerd door de gedachte dat een concurrent haar heeft afgesnoept. De ware toedracht verneemt hij pas wanneer hij van de privédetective (ingehuurd uit blinde haat en jaloezie) haar dagboek in handen krijgt. Dit blijkt één grote liefdesbetuiging te zijn aan Maurice, maar vertelt ook over haar zoektocht naar God. Aan het eerste had Maurice - ten onrechte - altijd sterk getwijfeld, van het tweede wist hij niets af. Hij was in de overtuiging dat Sarah, net als hij, ongelovig was.

Het Einde van de Affaire is in die zin niet alleen het relaas van een onmogelijke en hartstochtelijke liefde (het kan gerust een moderne versie van Orpheus en Eurydice genoemd worden), maar is ook een boek over geloven.

Graham Greene bouwt het verhaal slim op. Hij slaagt erin om de lezer geruime tijd op zijn honger te laten bij de vraag waarom Sarah en Maurice uit elkaar zijn, terwijl duidelijk is dat ze aan elkaar verslingerd zijn. Door Sarah in haar dagboekfragmenten zelf aan het woord te laten, krijgt ook zij –naast protagonist Maurice- een stem in het boek. Daardoor komen verrassende elementen aan het licht. Deze verhaalopbouw bezorgt de lezer met mondjesmaat de nodige informatie, wat de spanningslijn ten goede komt. Deze spanning krijgt wel een flinke knauw waar Greene iets te langt inzoomt op Sarahs zoektocht naar God. Net voorbij de helft van het boek gebeurt ook iets ingrijpends (ik verklap niets), waardoor het verhaal m.i. te lang verder moet op dit geloofsqueeste. Wellicht was dit in de jaren vijftig - het boek verscheen in 1951- een hot issue, maar vandaag kan dit de lezer maar matig boeien. Voor wie bereid is daar over te lezen, is Het Einde van de Affaire echter een niet te missen roman in de reeks ‘onmogelijke liefdes’. Een klassieker!

http://iboek.weebly.com/recensies/het-einde-van-de-affaire-graham-greene