Fijn voor tussendoor

Dit laaiende vuur is een verassend boek. Het verhaal is erg origineel en neemt uiteindelijk toch nog een aantal onverwachte wendingen. Het verhaal komt wat traag op gang, de eerste paar hoofdstukken moet je echt even door. Erg raar is het dat het boek begint bij dag 14, hierdoor lijkt het net of je een deel van het boek mist. Gelukkig is er na een aantal bladzijdes het één en ander duidelijker waardoor je je beter in Lucille kunt inleven. Uiteindelijk wordt je dan ook helemaal in het verhaal meegesleept en hoop je dat alles goed gaat komen met Lucille en Wren. Erg mooi vond ik ook de band van Lucille met haar vriendin Eden. En natuurlijk zorgt de verliefdheid van Lucille op Digby voor de nodige spanning en romantiek in het boek. Het einde is gesloten en open tegelijk. Het verhaal wordt voor een gedeelte afgesloten maar duidelijkheid over haar moeder is er niet. Dit is een groot gemist. Tevens is de verdwijning van moeder af en toe wel erg surrealistisch en zal dit in de werkelijkheid naar mijn idee nooit zo gaan, zeker niet dat niemand iets merkt of iets doet. Al met al is het boek toch een boek dat fijn leest als tussendoortje.