Ik geef jullie… Ik geef je de zon

Alsjeblieft, ik geef jullie mijn leestip voor dit najaar. Ik geef je de zon heeft talloze prijzen gewonnen, waaronder Amazon Book of the Year, New York Times Notable Book of the Year en verkozen tot Beste Young Adult vertaald door Hebban.nl. Maar dit veelgeprezen boek weet zijn verwachtingen waar te maken.

Het verhaal is wisselend verteld vanuit de perspectieven van Jude en Noah. Op hun 13e waren ze onafscheidelijk, ondanks hun uiteenlopende karakters. Noah is introvert, tekent de hele dag en is in stilte verliefd op de buurjongen, terwijl Jude van de rotsen in zee springt, knalrode lippenstift draagt en genoeg praat voor hen allebei. De twee verhaallijnen lopen niet parallel in de tijd, waardoor de onheilspellende gebeurtenissen die voor de breuk tussen de tweeling hebben gezorgd, nog indrukwekkender lijken. Het verhaal van de 13-jarige tweeling wordt verteld door de ogen van de jonge Noah, terwijl Jude’s kant van het verhaal zich drie jaar later afspeelt. Wat er in de tussentijd is gebeurd, kom je gaandeweg te weten. Door dit gat in tijd tussen de twee vertelperspectieven zijn er veel intrigerende vragen voor de lezer, die je aan het lezen houden.
Het verhaal van Jude & Noah is ontroerend geschreven, maar wel met de nodige humor. Ik geef je de zon is een boek dat je met een lach en een traan zal lezen. Deze combinatie zorgt ervoor dat het – ondanks de zware onderwerpen – luchtig genoeg blijft. Wanneer Jude een vreemde, maar knappe jongen ontmoet, is haar meisjesachtige reactie herkenbaar, en haar pogingen om haar ‘jongens-boycot’ te onderhouden door middel van bijgeloof zijn grappig. Maar wanneer deze jongen haar voorstelt aan iemand, wordt haar hele leven (en dat van Noah) opnieuw omgegooid. De roman neemt een onverwachte wending naar het einde toe, eentje waarbij de zakdoekjes niet onaangeroerd blijven.
Het taalgebruik in Ik geef je de zon is prachtig. De Young Adult-roman staat vol met volle, poëtische zinnen en beschrijvingen. Bijvoorbeeld de beschrijving van geluk: “het dorstige, buiten-adem-geluk dat je het gevoel geeft dat je duizend levens binnen in dat ene magere leven van je hebt”. De verhaallijn van Noah is erg beeldend geschreven, omdat Noah in zijn hoofd schildert staat het vol met zijn ideeën voor schilderijen. De verhaallijn van Jude is gevuld met levenswijsheden en tips uit haar ‘Bijbel’ die ze van haar oma heeft gekregen. Zoals: “Als je je soulmate ontmoet is het alsof je een huis binnengaat waar je eerder bent geweest: je zult de meubels herkennen, de foto’s aan de muur, de boeken in de kast, de inhoud van de laden, en als het moest zou je je weg op de tast kunnen vinden.”
Ik geef je de zon had héle hoge verwachtingen om waar te maken, maar wist deze dubbel en dwars waar te maken. Een aanrader!