Lezersrecensie
Droomeiland: fascinerend verhaal over een solistisch leven op een onbewoond eiland
Nadat de lezer van 'Gestrand' door Anna en T.J. is meegevoerd naar een onbewoond eiland, alwaar een ongebruikelijke liefdesrelatie tussen de twee opbloeide, vertelt 'Droomeiland' je hoe het jaren later met hen vergaat, nu ze gered zijn van het eiland en samen een leven thuis hebben opgebouwd.
Positief verrassend is het feit dat dit vervolg eigenlijk niet zozeer over Anna en T.J. gaat. Ze spelen wel een belangrijke rol in het boek, maar waar het vooral om draait is het verhaal van Owen. Indirect kreeg de lezer van 'Gestrand' al iets van hem mee; Anna en T.J. vonden daar namelijk aanwijzingen waarmee het hen wel duidelijk werd dat zij niet de eerste bewoners van het eiland waren.
In 'Droomeiland' vertelt Owen uitgebreid aan Anna en T.J. over zijn eigen ervaringen op het eiland, waar hij geheel solistisch voor onbepaalde tijd zijn hectische leven als rijke ondernemer ontvluchtte. Wat volgt is een vertelling die in veel opzichten lijkt op de film 'Cast Away' met Tom Hanks. Helemaal alleen op een eiland, waar niemand van je bestaan afweet en je volledig op jezelf bent aangewezen. Fascinerend is het hoe Garvis Graves de eenzaamheid van Owen beeldend weet te formuleren zonder dat het saai wordt. De intrede van twee extra eilandbewoners, Calia en haar broer, vormt echter een goed getimede toevoeging aan het boek. Het creëert op het juiste moment meer dynamiek in het anders voortkabbelende verhaal. Ook de manier waarop het verblijf op het eiland tot een eind komt is een origineel bedachte plotwending.
De haakjes naar het verhaal van Anna en T.J. zijn eveneens een fijne toevoeging aan het boek. Niet alleen omdat hiermee het gulzige verlangen naar hún verhaal wordt gevoed, maar ook omdat het mooi verweeft in het verhaal van Owen. Een bijzondere ervaring die zij samen kunnen delen en waar geen ander over kan meepraten. Behalve jij als lezer, want Garvis Graves weet de emoties ijzersterk op papier te zetten, waarvan de lezer elk woord gretig zal opslurpen.
Positief verrassend is het feit dat dit vervolg eigenlijk niet zozeer over Anna en T.J. gaat. Ze spelen wel een belangrijke rol in het boek, maar waar het vooral om draait is het verhaal van Owen. Indirect kreeg de lezer van 'Gestrand' al iets van hem mee; Anna en T.J. vonden daar namelijk aanwijzingen waarmee het hen wel duidelijk werd dat zij niet de eerste bewoners van het eiland waren.
In 'Droomeiland' vertelt Owen uitgebreid aan Anna en T.J. over zijn eigen ervaringen op het eiland, waar hij geheel solistisch voor onbepaalde tijd zijn hectische leven als rijke ondernemer ontvluchtte. Wat volgt is een vertelling die in veel opzichten lijkt op de film 'Cast Away' met Tom Hanks. Helemaal alleen op een eiland, waar niemand van je bestaan afweet en je volledig op jezelf bent aangewezen. Fascinerend is het hoe Garvis Graves de eenzaamheid van Owen beeldend weet te formuleren zonder dat het saai wordt. De intrede van twee extra eilandbewoners, Calia en haar broer, vormt echter een goed getimede toevoeging aan het boek. Het creëert op het juiste moment meer dynamiek in het anders voortkabbelende verhaal. Ook de manier waarop het verblijf op het eiland tot een eind komt is een origineel bedachte plotwending.
De haakjes naar het verhaal van Anna en T.J. zijn eveneens een fijne toevoeging aan het boek. Niet alleen omdat hiermee het gulzige verlangen naar hún verhaal wordt gevoed, maar ook omdat het mooi verweeft in het verhaal van Owen. Een bijzondere ervaring die zij samen kunnen delen en waar geen ander over kan meepraten. Behalve jij als lezer, want Garvis Graves weet de emoties ijzersterk op papier te zetten, waarvan de lezer elk woord gretig zal opslurpen.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jacky van Dijk
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
