Lezersrecensie
Shopaholic naar de sterren: de koek is tot de laatste kruimel op
Succesvol schrijfster als ze is, heeft Sophie Kinsella naam en faam gemaakt met haar Shopaholic-reeks over de koopverslaafde Becky Bloomwood. Wereldwijd hangen er miljoenen fans aan haar lippen; haar boeken zijn bij voorbaat al bestsellers. Sophie’s onmiskenbare schrijftalent heeft haar duidelijk geen windeieren gelegd. Reden temeer voor wéér een vervolgdeel over Becky: Shopaholic naar de sterren.
In dit zevende deel vertrekt het gezin naar Los Angeles. Luke vertegenwoordigt een bekende Hollywood-actrice en Becky verhuist maar wat graag mee. Ze verkeert in de waan dat ze daar in no-time zal veranderen tot dé stylist van alle Hollywood-sterren. Ze bezoekt filmsets, begeeft zich op rode lopers van premières, en probeert wanhopig de aandacht te trekken van Luke’s cliënte. Maar Becky zou zichzelf natuurlijk niet zijn als dat niet op geheel eigen wijze volledig in de soep loopt.
De succesformule heeft in het verleden zijn sporen wel verdiend, maar je kan je onmogelijk aan de indruk onttrekken dat dit zevende deel nog maar weinig onderscheidend vermogen heeft. Waar de naïviteit en het absurde gedrag van Becky in de eerste paar delen nog hilarisch was, wekt het nu vaker irritatie op. Kinsella heeft er in dit deel wat mij betreft net een schepje teveel bovenop gedaan.
Het is niet zo dat dit boek slecht geschreven is – integendeel zelfs. Met de schrijfstijl van Kinsella is helemaal niets mis. Ze is en blijft de troonhouder van het chicklit-koninkrijk. Desalniettemin is de koek voor de iconische Becky Bloomwood nu toch écht tot de laatste kruimel op.
In dit zevende deel vertrekt het gezin naar Los Angeles. Luke vertegenwoordigt een bekende Hollywood-actrice en Becky verhuist maar wat graag mee. Ze verkeert in de waan dat ze daar in no-time zal veranderen tot dé stylist van alle Hollywood-sterren. Ze bezoekt filmsets, begeeft zich op rode lopers van premières, en probeert wanhopig de aandacht te trekken van Luke’s cliënte. Maar Becky zou zichzelf natuurlijk niet zijn als dat niet op geheel eigen wijze volledig in de soep loopt.
De succesformule heeft in het verleden zijn sporen wel verdiend, maar je kan je onmogelijk aan de indruk onttrekken dat dit zevende deel nog maar weinig onderscheidend vermogen heeft. Waar de naïviteit en het absurde gedrag van Becky in de eerste paar delen nog hilarisch was, wekt het nu vaker irritatie op. Kinsella heeft er in dit deel wat mij betreft net een schepje teveel bovenop gedaan.
Het is niet zo dat dit boek slecht geschreven is – integendeel zelfs. Met de schrijfstijl van Kinsella is helemaal niets mis. Ze is en blijft de troonhouder van het chicklit-koninkrijk. Desalniettemin is de koek voor de iconische Becky Bloomwood nu toch écht tot de laatste kruimel op.
1
Reageer op deze recensie