Zand erover: vol romantiek en vrolijk vermaak

Ruim anderhalf jaar heeft auteur Elsbeth Witt gebroed op een nieuw feelgood-verhaal, nadat ze haar succesvolle ‘Barista’-trilogie afrondde. Met ‘Zand erover’ kiest ze een andere strategie: geen kopie van haar eerdere romans met hier en daar wat gewijzigde namen en plaatsen, maar een geheel nieuw (liefdes)verhaal over een begin dertiger die een nieuw leven begint op Waddeneiland Vlieland.

In tegenstelling tot de vaak moderne en stedelijke settingen, kiest Witt voor redelijk onbekend terrein in feelgood-land: het eilandleven op Vlieland. Typerend voor het Hollandse ons-kent-ons dorpsleven, is de kleine gemeenschap op het eiland erg hecht, maar lukt het hoofdpersonage Fien prima om zich als buitenstaander te settelen, nadat zij het huis van haar onlangs overleden tante heeft overgenomen. Ze verbrandt alle schepen uit de grote stad Rotterdam achter zich: haar verbroken relatie, haar kwijtgeraakte baan en haar veroordelende vriendengroep. Op het eiland probeert zij een nieuw leven op te bouwen. Al gauw sluit ze vriendschap met enkele mensen uit het dorp en de opstart van haar eigen bedrijfje gaat haar ook prima voor de wind. Alles lijkt tot zover "appeltje-eitje". De enige vriendin uit Rotterdam die ze nog heeft, komt op bezoek tijdens het weekend van een groot celebrity-feest van een snobistische soap-actrice. Het toeval wil dat de mysterieuze vriend van deze actrice de grote verloren liefde van Fien blijkt te zijn, wat zorgt voor de nodige opschudding in Fiens zorgeloze bestaan op Vlieland.

De term chicklit lijkt de laatste paar jaar een beetje vervlogen te zijn en heeft plaatsgemaakt voor het minder kleinerende feelgood-genre. Welk naampje je het beestje ook geeft; ‘Zand erover’ is een fijn geschreven roman waar de feelgood-fan zeker een boek vol plezier aan heeft. Toegegeven, het is geen vooraanstaande literaire roman met bevlogen ups-and-downs, maar wél een prettig verhaal met de Hollandse eigenheid van het gezegde “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”. De setting op het idyllische Vlieland met een dorps gevoel van saamhorigheid, maakt dat deze roman een vrolijk en ontspannen gelaat bij de lezer opwekt. Het is zo’n zorgeloos boek dat je continue oppakt om verder te willen lezen en langer voor op te willen blijven. De schrijfstijl is vloeiend, de personages simpel maar sympathiek. De plot is dan misschien wel niet bijster origineel en tamelijk voorspelbaar; ‘Zand erover’ is in alle opzichten exemplarisch voor een typisch Hollands feelgood-tussendoortje en delft het onderspit zeker niet tegenover andere romans. Witt verstaat de kunst om met haar beeldende schrijftalent personages levensecht te laten lijken en dwingt de sympathie van haar lezers af met haar nuchtere maar herkenbare vertelling. Met frisse tegenzin zal de lezer algauw na een verhaal vol romantiek en vermaak de laatste pagina omslaan en met smart wachten op een vervolg van dit vrolijke Hollandse boek.