Lezersrecensie
Van het gewone heden naar de wondere wereld van de tijd
02 oktober 2017
Miss peregrine's home for peculiar children begint als een prachtig verhaal dat langzaam overgaat in een lief sprookje, maar eindigt in een bloedstollend fantasieverhaal met horrorachtige elementen.
Ransom Riggs bezit het talent om de lezer mee te nemen en vast te houden tijdens een reis van het ‘gewone’ heden naar de harde en tevens wondere wereld van de tijd.
Het verhaal
Jacob heeft een bijzondere band met zijn opa. Het zijn twee handen op één buik. Als Jacob klein is luistert hij vol toewijding naar alle sterke en vooral spannende verhalen uit opa’s verleden. Deze verhalen worden door opa rijk geïllustreerd met bijpassende foto’s.
Naarmate Jacob ouder wordt en meer inzicht krijgt in tijd en werkelijkheid, beseft hij dat niet alles waarheid kan zijn. De foto’s zijn vast niet echt, en als hij iets te weten komt over een brief van een mogelijke minnares, bekijkt hij de regelmatige en langdurige afwezigheid van zijn opa ineens met andere ogen.
Als Jacob 16 jaar oud is wordt hij door zijn vader gebeld met het verzoek om even bij zijn opa te gaan kijken. De aanleiding is een warrig telefoontje van opa zelf. In de familie wordt er al enige tijd gesproken over opname in een verzorgingshuis, maar zover is het nog niet.
Nietsvermoedend gaat Jacob samen met een vriend bij opa kijken en treffen hem daar levenloos aan. De opa van Jakob lijkt te zijn aangevallen door een dolle hond, maar is dat ook zo?
Stijl
De schrijfstijl van Ransom Riggs is vlot en beeldend. Humor sijpelt regelmatig tussen de zinnen door. De personages worden goed beschreven en uitgediept, waardoor je als lezer graag wil weten hoe dit wonderlijke verhaal verder gaat.
Vervolg
Miss peregrine's home for peculiar children is een mooi afgerond verhaal met een open einde. Inmiddels heeft Ransom Riggs ook een tweede en een derde deel geschreven.
Citaat:
Worst-case scenario’s included my grandfather running naked in the street, wielding a hunting rifle, foaming at the mouth on the front lawn, or lying in wait with a blunt object in hand. Anything was possible, and that this would by Ricky’s first impression of a man I’d spoken about with reverence made me especially nervous.
Ransom Riggs bezit het talent om de lezer mee te nemen en vast te houden tijdens een reis van het ‘gewone’ heden naar de harde en tevens wondere wereld van de tijd.
Het verhaal
Jacob heeft een bijzondere band met zijn opa. Het zijn twee handen op één buik. Als Jacob klein is luistert hij vol toewijding naar alle sterke en vooral spannende verhalen uit opa’s verleden. Deze verhalen worden door opa rijk geïllustreerd met bijpassende foto’s.
Naarmate Jacob ouder wordt en meer inzicht krijgt in tijd en werkelijkheid, beseft hij dat niet alles waarheid kan zijn. De foto’s zijn vast niet echt, en als hij iets te weten komt over een brief van een mogelijke minnares, bekijkt hij de regelmatige en langdurige afwezigheid van zijn opa ineens met andere ogen.
Als Jacob 16 jaar oud is wordt hij door zijn vader gebeld met het verzoek om even bij zijn opa te gaan kijken. De aanleiding is een warrig telefoontje van opa zelf. In de familie wordt er al enige tijd gesproken over opname in een verzorgingshuis, maar zover is het nog niet.
Nietsvermoedend gaat Jacob samen met een vriend bij opa kijken en treffen hem daar levenloos aan. De opa van Jakob lijkt te zijn aangevallen door een dolle hond, maar is dat ook zo?
Stijl
De schrijfstijl van Ransom Riggs is vlot en beeldend. Humor sijpelt regelmatig tussen de zinnen door. De personages worden goed beschreven en uitgediept, waardoor je als lezer graag wil weten hoe dit wonderlijke verhaal verder gaat.
Vervolg
Miss peregrine's home for peculiar children is een mooi afgerond verhaal met een open einde. Inmiddels heeft Ransom Riggs ook een tweede en een derde deel geschreven.
Citaat:
Worst-case scenario’s included my grandfather running naked in the street, wielding a hunting rifle, foaming at the mouth on the front lawn, or lying in wait with a blunt object in hand. Anything was possible, and that this would by Ricky’s first impression of a man I’d spoken about with reverence made me especially nervous.
2
Reageer op deze recensie
