kunstig maar geen beste boek voor jongeren

Aantekeningen over het verplaatsen van Obelisken is het debuut van Arjan van Veelen. Een goed debuut blijkbaar want de essayistische roman volgens de flaptekst is direct genomineerd voor zowel de AVN debutantenprijs 2018, de Libris literatuurprijs 2018 en genomineerd voor de prijs beste boek voor jongeren tussen de 15 en de 18 jaar (de voormalige diorapthe literatuurprijs). Met name omdat het boek voor deze laatste prijs een jongerenprijs voor young adults is genomineerd wilde ik het boek graag lezen. Dus toen ik het boek via hebban zomerlezen ontving was ik blij.

Het verhaal gaat over een jonge schrijver die probeert om te gaan met de vroegtijdige dood van zijn studievriend Tomas. Hij doet dit door op reis te gaan naar Alexandrië Egypte waar hij een belofte aan zijn vriend wil inlossen. In steeds afwisselende hoofdstukken worden enerzijds de herinneringen van de schrijver aan zijn tijd met Tomas en anderzijds zijn zoektocht in Alexandrië beschreven.

Daarbij bevat het boek soms ook foto’s die naar mijn mening eerder afbreuk doen aan het verhaal. De taal waarin word geschreven is namelijk zo beeldend dat de foto’s niet nodig zijn.

Tegelijkertijd is ondanks de beeldende taal het moeilijk om enige houvast te krijgen in het boek. Het lijken lossen meestal filosofische zinnen waarbij je aan het eind van de zin twee verschillende dingen tegelijkertijd kan denken: Namelijk wat een mooie zin; en wat heb ik nou gelezen? Wat wil de schrijver hiermee zeggen?

Het verbaasd mij dan ook niet dat deze roman is genomineerd voor zowel de Libris literatuurprijs als de AVN debutantenprijs hij heeft namelijk iets speciaals, iets kunstig.

Wat ik echter maar moeilijk kan begrijpen is dat deze roman / dit essay ook genomineerd is voor de prijs beste boek voor jongeren. Komt dit omdat in het Nederlands taalgebied er geen echte traditie op young adult gebied bestaat? Omdat wij volwassenen vinden dat jongeren boven 15 jaar de stap naar de volwassenliteratuur moeten maken?
Van de vijf genomineerde boeken in de categorie Oorspronkelijk Nederlands is er geen een een echte YA en van de vijf genomineerde buitenlandse auteurs is dat er maar een.

De voorwaarde voor de prijs voor beste boek voor jongeren is dat de thematiek jongeren aanspreekt. Als je het hebt over dit boek kan ik daar slechts gedeeltelijk in mee. De hoofdpersoon in het boek heeft vooral veel flashbacks over zijn studententijd waarin hij zijn vriend Tomas leerde kennen. Dit gedeelte zou herkenbaar kunnen zijn voor jongeren tussen 15 en 18 jaar. Maar tegelijkertijd zijn ze daarvoor eigenlijk nog een paar jaar te jong.

Het boek lijkt een verzameling losse gedachtes en ideeën wat het moeilijk maakt lekker door te lezen. Zeker omdat de zwerftochten in Alexandrië er steeds tussendoor komen.

Als ik heel eerlijk ben is de enige reden dat ik dit boek uitgelezen heb dat de voorwaarden voor de give-away een recensie van minimaal 400 woorden inhield.

Wanneer ik als 35 jarige al veel moeite had om mij door dit boek te worstelen verwacht ik niet dat jongeren daar makkelijker doorheen komen.

Had ik de zinnen en gedachtes niet heel vaak mooi gevonden; dan had ik het maar 1* gegeven.Nu krijgt het als nog 2*.

Ik ben benieuwd wat de jongeren die dit boek gaan lezen van dit boek gaan vinden. We zullen het weten na 30 september 2018 en misschien zit ik er helemaal naast.