Snel

snel, alles is snel in dit verhaal,Eigenlijk zit ik verschrikkelijk in mijn maag met dit boek. Ik kan een rechttoe-rechtaan bespreking op papier zetten, maar dan zou ik geen recht doen aan de auteur. Is Lood dan zo slecht? Nee, voor mensen die houden van dit soort recht-voor-z´n-raap verhalen is het heel genietbaar. Een uitgerangeerde privé-detective met een lange gevangenisstraf achter de rug, een eveneens uitgerangeerde don, de beeldschone dochter van de don, de verdorven advocaat en een handjevol gederangeerde huurmoordenaars spelen samen een gecompliceerd spel. Er vallen veel lijken tijdens evenveel confrontaties. Onnodig te zeggen dat de uitgerangeerde hoofdpersoon toch niet zo gek was, en terwijl hij denkbeeldig het stof van zijn jas klopt, geschonden maar levend het strijdtoneel verlaat.

Snel, snel, alles is snel in dit verhaal. De auto´s, de verwikkelingen, de schietpartijen, zelfs de obligate vrijage is snel. De sfeertekening is in orde, de schurken zijn echte schurken maar de liefjes niet altijd echte liefjes. En de ´mastermind´ zet het verhaal naar z´n hand. Maar wie dat is ga ik hier natuurlijk niet vertellen.

Ik zit met dit boek in mijn maag omdat het geschreven is door Dan Simmons. Dan Simmons, die eind jaren zeventig besloot dat hij auteur wilde worden. Helaas was hij niet erg succesvol. Op een dag in 1981 bevond hij zich in het gezelschap van nog meer schrijvers-in-spé, die een workshop bijwoonden onder leiding van Harlan Ellison. Harlan Ellison is een beroemd SF-schrijver. En niet alleen Harlan Ellison, maar de héle aanwezige groep was diep, diep onder de indruk van het verhaal dat Dan Simmons had ingeleverd voor de workshop. Harlan Ellison schrijft hierover in Prayers to broken stones, een boek met korte verhalen van Dan Simmons dat in 1990 uitkwam. Het korte verhaal werd vervolgens ingezonden voor een wedstrijd van Twilight Zone Magazine (de naam Twilight Zone zal jullie nog wel bekend voorkomen neem ik aan). Het verhaal won. Hierna was de opkomst van Dan Simmons niet meer te stuiten. Zijn volgende boeken Song of Kali, Carrion Comfort, Hyperion en nog wat andere titels werden een groot, zeer groot succes. Miljoenen exemplaren zijn er van deze boeken verkocht, en genoemde titels zijn ook vertaald in het Nederlands.

Maar: er is een verschil. De genoemde boeken zijn nu niet bepaald thrillers. Song of Kali en Carrion Comfort behoren bij de beste en griezeligste horror-boeken die ik ooit gelezen heb (en ik ben dus niet de enige die er zo over denkt). Hyperion is grensverleggende Science Fiction; letterlijk en figuurlijk. Het zijn allemaal titels die ik al meerdere keren, en telkens met diep ontzag voor het grote talent van Simmons, gelezen heb. Het zijn het soort boeken die een onuitwisbare indruk achterlaten, maar die ook werkelijk je kijk op de wereld veranderen. En dan nu: Lood (Hardcase). Is dit een boek dat een onuitwisbare indruk achterlaat? Nou nee… Is dit een boek dat je kijk op de wereld verandert? Nou nee… Ben ik nu diep teleurgesteld? Nou nee, dat ook weer niet. Lood is uiteraard zeer vakkundig geschreven. Maar het ontbreekt in dit boek zowat aan alles dat Simmons´ eerdere boeken zo bijzonder maakte.

Dus, als je Lood een geweldig boek vind: probeer dan vooral een van de andere boeken van Simmons te lezen. En maak je op voor een bijzondere verrassing. Je bent gewaarschuwd! Ik heb uiteraard geen flauw idee van de beweegredenen van Simmons om Lood te schrijven. Misschien vond hij het gewoon leuk om eens iets heel anders te doen. Het schrijven van die andere boeken zal hem genoeg bloed, zweet en tranen gekost hebben. Ik zal toch eens op speurtocht gaan om te zien of ik kan uitvinden waarom Lood er moest komen.