Mooie Bernie, maar niet zo goed als de vorige.

‘Mijn’ tiende Bernie Gunther, de ‘goede Duitser’ (die kapitein bij de Wehrmacht is en geen politieman, want zou hij een ‘goede SS-er’ zijn geweest en dat zou Kerr misschien toch te ver zijn gegaan, vermoed ik) in de Weimartijd een sociaal-democraat (had hij ook geen joodse grootouder?) en geen Nazipatijlid, wat hem voor lieden als Goebbels, Heydrich –in eerdere boeken- en SS-generaal Schellenberg, een massamoordenaar, tot een ‘betrouwbaar’ iemand maakt. Zijn carrière zit in het slop en hij wordt als niet-Nazi niet betrokken in de onderlinge rivaliteit tussen Goebbels en Himmler. Niet erg aannemelijk, maar Kerr weet het weer heel overtuigend te brengen.
Dit keer moet Bernie in opdracht van Goebbels naar Kroatië, waar hij in het meer dan beruchte kamp Jasenovac getuige is van de weerzinwekkende misdaden van de ustašabeweging, waarna hij ook nog in Zwitserland terecht komt.
Het zit allemaal weer razend goed in elkaar en het leest als een trein, want dat kun je aan Kerr wel overlaten, het in elkaar verweven van fictie en werkelijkheid. Toch vind ik dit boek niet zijn beste, want ik vind het plot minder goed dan in de vorige boeken. Verder zeg ik niets want ik wil niets weggeven. Niettemin is het een echte Bernie en goed voor uren spannend leesplezier.