De bel gaat bij Lucille en Harold Hargraves. Voor de deur staat een agent met hun 8-jarige zoon Jacob.” Wilt u hem?” wordt hen gevraagd. Jacob is namelijk een van de teruggekeerden die overal ter wereld worden gevonden. Hij verdronk 50 jaar geleden in augustus 1966.

Lucille twijfelt niet, zij gelooft in een soort wonder waardoor hun zoon een van de teruggekeerden is. Harold weet niet wat hij moet geloven. Hij heeft destijds zelf zijn zoon uit het water gehaald, heeft hem dood in zijn armen gehad en nu staat er dit ding - want wat moet het anders zijn - voor de deur.

Wat volgt is een verhaal vol emotie over hoe het zou kunnen zijn wanneer een groot deel van de overledenen weer terug zouden keren bij hun geliefden. Neem daar de dominee die plotseling geconfronteerd wordt met zijn vroegere verloofde, of het gezin dat ooit is vermoord. De dader is nooit gepakt, maar misschien weet een van hen wel wie de dader is.

Toen ik van Not Just Any Book de mail kreeg waarin dit boek stond hoefde ik niet te twijfelen. De omschrijving van het boek is op zijn minst intrigerend, want hoe zou het zijn wanneer een overleden geliefde daadwerkelijk terug zou keren?

Jason Mott heeft met dit boek een geweldig debuut neergezet. Het boek is net zo intrigerend als de beschrijving doet vermoeden. Het is emotioneel en hier en daar wat dramatisch, zonder dat het verhaal (te) zwaar wordt. Het is vooral een goed, lekker vlot geschreven verhaal. Een boek dat moeilijk weg te leggen is, je wordt het verhaal ingezogen en het laat je pas los wanneer je het boek uitgelezen hebt en dan nog blijft het in je achterhoofd hangen. Er zit op zich een zekere spanning in maar een thriller zie ik er niet in. Het is eerder een goed geschreven roman met een vleugje spanning.

Ik ben heel benieuwd naar de verfilming van dit boek.