Sfeervolle setting rond een harde werkelijkheid

Journaliste Jeannette Thiels staat haar mannetje. Zij heeft in diverse oorlogsgebieden nieuws verslagen, heeft met gevaar voor eigen leven het verhaal van onderdrukte vrouwen geschreven, zette zich in voor de minderheden. Nooit heeft zij zich wat van dreigementen aangetrokken maar op kerstavond vlucht een doodsbange Jeannette naar Sandhamn in de verwachting daar veilig te zijn. Dat haar angst heel reëel was, maar ook dat haar dood op dat moment al onvermijdelijk was, blijkt wanneer zij de volgende dag dood wordt gevonden op het pad vanaf haar appartement naar het restaurant van het Seglarhotel.

Wie of wat heeft haar zoveel angst aangejaagd dat zij op kerstavond hals over de kop is gevlucht naar Sandhamn? Ten eerste is daar haar ex-echtgenoot met wie zij een bittere strijd uitvecht om de voogdij van hun enige kind. Daarnaast zijn er kennelijk meer dingen in haar verleden die zij geheim heeft gehouden, of moeten ze het toch zoeken in haar werk? Tenslotte heeft zij daar niet altijd vrienden gemaakt door bepaalde zaken boven water te halen.

Aan Thomas Andreasson en zijn team de schone taak om dit raadsel op te lossen.

Een beetje sceptisch ben ik aan dit zesde boek uit de serie rond Thomas Andreasson begonnen want Stille Wateren (de eerste in de serie) viel behoorlijk tegen. Hoe anders is dat met dit boek. Ik heb genoten van de sfeervolle beschrijving van het eiland en de kerstsfeer die daar heerst, de manier waarom de harde werkelijkheid en een aantal maatschappelijke issues in het verhaal verweven zijn, zonder afbreuk te doen aan de warme sfeer die duidelijk over het eiland en het gezin van Thomas hangt.

Minpuntje is het verhaal van Nora dat helemaal losstaat van de rest van het boek. Wanneer dat weggelaten wordt dan wordt het boek dunner maar het verhaal misschien beter. Ik vond het een beetje storend dat een verhaallijn, die nergens naartoe lijkt te gaan, en helemaal niets met de rest van het boek te maken heeft, door het boek verweven zit.

Oh enne, die cover, die is door de bloemen en vlekken ronduit lelijk. Dat geldt overigens voor de hele serie, maar deze spant wel de kroon met de keuze voor rood en doet echt afbreuk aan het boek.

Ik zou dit boek het liefst 3,5 ster geven maar dat kan niet. Vanwege het leesplezier dat ik er aan gehad heb wordt het dan ook 4 sterren.