Alberto Stegeman gevoel na afloop.....

Wat een apart boek is dit. Het ene moment spannend en het andere moment te langdradig. Halverwege kreeg het boek me echt te pakken en begon ik me in te leven. Echter jammer dat de personages redelijk oppervlakkig blijven en op veel dingen krijg je gewoon geen antwoord. Wat is er precies tussen Corey en Nash gebeurt en wat is er misgegaan bij een eerdere zaak waardoor de hoofdpersoon is neergeschoten? Hier valt nog mee te leven maar, en ik mag het einde niet verklappen voor anderen dus ik zal het vrij algemeen houden, het open karakter van het einde bezorgde mij persoonlijk hetzelfde gevoel als dat ik heb als ik tijdens het zappen op tv ben blijven hangen bij een aflevering van Alberto Stegemans' Undercover in Nederland omdat ik wilde weten hoe het afliep......zo van 'serieus, was dit het? Heb ik hiervoor een uur zitten kijken en me door talloze reclameblokken heen geworsteld? Echt?'....
In potentie dacht ik een 4 of misschien wel 5 sterren boek te gaan lezen. Al kwam dit ook door de quote van Dan Brown, een van mijn favoriete auteurs, op de kaft en niet op de laatste plaats door het noemen van de naam van deze schrijver in een thriller van mijn andere schrijvende held, Harlan Coben. Ik was dus een beetje op het verkeerde been gezet door mijn favoriete schrijvers. Nu ben ik ook in het bezit van 'Het spel van de leeuw' van Nelson DeMille. Maar hier wacht ik nog maar even mee. Helemaal nu ik op de kaft wederom een vliegtuig zie en dezelfde personages beschreven zie..... 3 Sterren in ieder geval voor De Crash.