Onderhoudend zonder vernieuwing

Fletcher en zijn demon Ignatius overleven al een jaar in de kille gevangenis van Pelt. Ze wachten in angst hun rechtszaak af, goed wetende dat veel vijanden met hun machtige posities inspraak hebben in het eindoordeel. Daarbovenop heeft Fletcher geen idee wat er zich buiten de muren van de gevangenis afspeelt en kan hij alleen maar gissen naar het lot van zijn dierbaren.  

Als het uur van de waarheid nadert, krijgt Fletcher steun van medestanders, maar geruststelling en triomf zijn ver te zoeken. In het jaar van  zijn afwezigheid is er veel veranderd, en niet ten goede. Een gevaarlijke missie nadert en voor Fletcher het beseft bevindt hij zich in het hol van de leeuw en slinken zijn overlevingskansen. Toch zet hij door, want alleen als hij en zijn vrienden slagen in hun missie, hebben ze een kans om de oprukkende en bloeddorstige orks een halt toe te roepen.  

De edele is het tweede deel van de Young Adult-reeks ‘Summoner’ van Brits auteur Taran Matharu. Net zoals het vorige deel blijft het vereenvoudigde fantasy, zonder vernieuwing of scherpe kantjes. Goed en kwaad onderscheiden zich duidelijk van elkaar, uitgezonderd van die ene (verrassende) verrader aan het einde van het boek.  

Fletcher zelf blijft de volbloed held wiens gouden hart geen gelijke kent. Ondanks die duidelijke karaktertekening bezitten Fletcher en zijn kompanen voldoende diepgang en dynamiek om te blijven boeien. Het jaar in afzondering laat zich duidelijk voelen in Fletchers karakter en uit zich in volwassenere trekjes.    

Ondanks verdere uitwerking en exploratie van het universum blijft het verhaal herinneren aan populaire voorgangers zoals Harry Potter en Lord of The Rings, maar opnieuw komt Matharu hiermee weg dankzij het enthousiasme en warmte die in de resulterende creatie schuilt.  

De demonen die de magiërs vergezellen zijn een boeiend aspect, maar Matharu laat er te veel aantreden waardoor de lezer vaak het overzicht verliest en met het merendeel geen band opbouwt. Hetzelfde geldt voor het hoge aantal nevenpersonages. Zeker als de twee delen niet vlak na elkaar worden gelezen, is het even zoeken naar ieders voorgeschiedenis en het overaanbod zorgt ook voor meer vlakkere uitwerkingen.  

Aan het einde van de dolle leesrit blijkt dat De edele meer van hetzelfde is en bijgevolg net iets te weinig vernieuwing biedt om dezelfde verwondering op te roepen als zijn voorganger. Toch zal het YA-lezers met een voorkeur voor fantasy moeiteloos weten te bekoren. En de afsluitende cliffhanger zorgt ongetwijfeld voor een onbedwingbare drang naar het derde deel.