Brieven schrijven; Bezint eer ge begint!!

Joni is een beetje de aanjager/ de aanstichtster van een al jaren durende vriendschap tussen haar, Deb, Eden en Trina. Ze regelt ieder jaar dat de vriendinnen een weekje samen weg gaan, al vanaf dat ze alle vier de middelbare school verlieten en ieder hun eigen weg vonden.
Zo ook dit jaar. Joni heeft echter het gevoel dat ze steeds verder uit elkaar drijven. De meiden zijn wat geslotener, lijken meer en meer in hun eigen wereldje te vertoeven door uiteenlopende oorzaken natuurlijk. Zo zijn daar hun mannen, kinderen en banen die nogal veel tijd opslurpen. Toch wil Joni een poging doen om hun weer wat dichter naar elkaar te brengen. Het lijkt dat ook een strak plan om alle vier een brief te schrijven met daarin een nooit verteld geheim, iets dat ze niet van elkaar weten – hoe close ze ook ooit waren. LIJKT een strak plan zeg ik al. Met een flinke slok achter de kiezen gaan ze alle vier aan de slag, zonder hun naam onder desbetreffende brief te zetten zodat het nog enigszins “een beetje veilig lijkt” om zomaar je diepste geheim de wereld in te slingeren.

Ieder dag dat ze in het vakantiehuisje zijn wordt er een brief voorgelezen en daar zou dan over gepraat worden, zonder de anderen te veroordelen natuurlijk – zo zijn hartsvriendinnen nu eenmaal.
Maar dan vindt Joni een vijfde brief, en dat zet ineens de hele vriendschappen in een ander daglicht.
Want wie van de dames loopt rond met zulke grote haatgevoelens ten opzichte van een van de anderen? Joni is geschokt en probeert op allerlei manier uit te vogelen van wie die brief is!
En dan wordt er de de zogenaamde beerput opengetrokken en lijkt niets meer op wat het ooit was.
Zijn ze zo veranderd in al die jaren of sluimeren er diepere gevoelens die nooit zijn komen bovendrijven?

Het verhaal wordt vanuit Joni's perspectief verteld. We lezen hoe hun vriendschap begon.
Hoe de week in het huisje verloopt en dan de rode draad door het boek …
Joni is zo van slag door alles dat ze het wel aan iemand wil vertellen. Het hilarische gedeelte van het boek. Ze gaat niet naar een psycholoog of zo, nee ze belandt in de biechtstoel van een pastoor!
De conversaties tussen die twee zijn onbetaalbaar. Ad rem en openhartig gooit Joni er alles uit zonder nadenken, en meneer pastoor anticipeert daar geweldig op.

Een zalig boek dat je in één ruk verslindt!
https://josesprakeloos.blogspot.nl/2017/09/nicola-moriarty-de-vijfde-brief.html