Een goede klassieker

'De man die in rook opging' is het tweede deel uit de reeks van Sjöwall en Wahlöö rond hun speurder Martin Beck.

Martin Beck is pas op verlof vertrokken, wanneer hij een telefoon krijgt van zijn chef om terug te keren naar Stockholm.
Van een bekende Zweedse journalist, Alf Matsson, is al dagen geen nieuws vernomen. Hij was naar Hongarije vertrokken voor een reportage-opdracht.
Op vraag van het Zweedse ministerie van Buitenlandse Zaken moet Martin Beck in Boedapest trachten te achterhalen waar de man is en wat er is gebeurd. Dit in alle discretie.

Martin Beck doet dit op zijn typische manier. Hij wandelt rond, ontmoet mensen, stelt vragen en tracht zo beetje bij beetje wat klaarheid te krijgen in het verblijf van Alf Matsson in Boedapest.
Het is zo een typische speurdersroman; hier geen grote acties.
Het denkwerk primeert: letten op alle details, analyse van feiten en ontmoetingen.

De schrijfstijl is zakelijk- ironisch. Geen overbodige of oeverloze beschrijvingen.
Daardoor leest het boek vlot weg en blijft boeiend tot op het verrassende einde.

De figuur van Martin Beck doemt me denken aan die andere grootmeester Georges Simenon en zijn onvergetelijke Maigret.
Met dit verschil dat Maigret een meer vrolijke speurder is, die geniet van het leven met zijn vrouw. In tegenstelling tot de meer norse figuur die Martin Beck wel is.