een gevecht tussen vertelkunst en een goed verhaal

John Hart (1965, Durham, VS) is een gerenommeerd auteur die internationaal bijzonder wordt gewaardeerd maar in Nederland nog niet een hele grote schare fans heeft.. Door de “scene” staat Hart zelfs op een voetstuk getuige het als enige auteur ooit 2 keer achtereen winnen van de zeer hoog aangeschreven Edgar Allen Poe Award, maar ook een Barry Award, een SIBA Book Award en een Ian Fleming Steel Dagger. De verwachtingen voor “weg zonder genade”zijn dan ook hooggespannen.

Helaas maakt “Weg zonder genade” de verwachtingen niet waar. Hart gebruikt bijna 500 pagina’s om,als je het ontdoet van de niet noodzakelijke tekst een vrij dun verhaal te vertellen. Hij lijkt de kunst van het vertellen en formuleren van mooie zinnen boven een goed verhaal te verheven. En hoewel dit over het algemeen een mooie schrijfstijl oplevert kom je er met zo’n mager plot wat bovendien vol zit met clichés en weinig originaliteit bevat bij een thriller niet mee weg.

Extreme gewelddadigheid in een gevangenis met een foute gevangenisdirecteur, incompetente politiefunctionarissen, machtswellust en het zeer onwaarschijnlijke handelen van diverse personages zijn elementen die weinig origineel zijn en die tegenvallen als je research doet naar de kwaliteit die John Hart zou moeten brengen. Eigenlijk is veel over de top zoals we van meer vnl Amerikaanse auteurs kennen en stijgt niet uit boven de middelmaat.

Misschien was het verwachtingspatroon wel te hoog want het is niet zo dat het een vervelend boek is om te lezen. John Hart lijkt op zoek geweest te zijn naar een literaire inslag en heeft te weinig een zelfdragend verhaal geschreven. Zo wordt het een gevecht tussen vertelkunst en verhaal

3 sterren