Extraatje voor de fans

De Divergent-trilogie van Veronica Roth had een mooi einde. Daarmee zou je kunnen zeggen dat het verhaal af is. Maar zoals in iedere goede serie blijven er vragen onbeantwoord, en blijkbaar was de vraag om antwoorden groot. Veronica Roth heeft daarom dit jaar Four: A Divergent Collection gepubliceerd, een verhalenbundel met daarin vier (!) verhalen vanuit het perspectief van Four/Tobias, van wie we in de trilogie alleen in Allegiant zijn perspectief zien.

Deze verhalenbundel is een extraatje, voor degenen die meer willen weten over Tobias. Het idee van de bundel lijkt een beetje op de manier waarop J.K. Rowling op Pottermore af en toe nog eens een klein extra Harry Potterverhaal publiceert. De verhalen staan niet op zichzelf, en zijn zeker niet bedoeld om eens te kijken of die Divergent-trilogie iets voor jou is: je moet goed bekend zijn met de wereld van Tobias en Tris. De eerste drie verhalen vertellen de geschiedenis van Tobias voordat Tris hem leerde kennen, verhaal vier, ‘The Traitor,’ vertelt waar Tobias uithing tijdens een cruciale nacht die we door Tris’ ogen hebben gezien in Divergent. Waar Roth in de trilogie al hints gaf naar Tobias’ geschiedenis, krijgen we nu een duidelijker beeld. De verhalen staan dan ook vol verwijzingen naar de trilogie, waardoor veel zaken niet uitgelegd hoeven te worden.

Dit maakt vooral het verhaal waarmee de bundel begint, ‘The Transfer,’ een mooie toevoeging. Roth weet op een beklemmende manier te laten zien hoe moeilijk het is om als kind aan een mishandelende ouder te ontsnappen, een worsteling waarvan we in de trilogie minder gezien blijken te hebben dan gedacht. Het tweede verhaal, ‘The Initiate,’ doet erg veel denken aan de hoofdstukken over de inwijdingsperiode van Tris in Divergent. Tegen elkaar vechten, en tijdens een moment van waaghalzerij ontdekken dat Dauntless echt heel leuk is. Het verhaal is leuk, maar in zestig bladzijden kan Roth niet dezelfde spanningsboog opbouwen als in haar trilogie, waarin Tris’ leven van de inwijding afhangt. Verhaal drie, ‘The Son,’ is dan weer een stuk spannender, juist omdat Roth er vanuit gaat dat de lezer de twee aartsvijanden die Tobias in dit hoofdstuk ontmoet, al kent.

Aan het eind van deze verhalenbundel staan nog drie heel korte verhalen, van nog geen tien bladzijden. Dit zijn eigenlijk geen losse verhalen, maar fragmenten uit het eerste deel van de Divergent-trilogie, alleen is nu Tobias dus de ‘ik’. Deze fragmenten, die gesprekken tussen Tobias en Tris opnieuw vertellen, hadden eigenlijk niet in de bundel hoeven te staan. De dialoog is namelijk exact hetzelfde, wat de fragmenten nogal repetitief maakt voor iemand die pas geleden nog de hele trilogie heeft gelezen. Het enige verschil is het vertelperspectief. Dit is een probleem dat ook bij het verhaal 'The Traitor' naar voren komt. Bij dit verhaal is het wel minder storend, omdat het niet uitsluitend gericht is op de momenten waarop Tobias en Tris elkaar spreken. Toch zijn hierdoor zeker deze laatste verhalen extraatjes waar alleen de echte fan blij mee zal zijn.