Gruwelijk, meeslepend en realistisch

Karin Hazendonk (1961) werd geboren in Utrecht. Ze startte met schrijven toen ze twaalf jaar was. Ze schreef verhalen waarin dieren de hoofdrol speelden. Ze studeerde financiële en commerciële administratie en werkte in de financiële sector. In 2014 debuteerde ze met haar thriller Blun.

Het kan niet anders dan dat het grote blauwe oog alle aandacht naar zich toe trekt op de cover. De blik laat je niet los en de titel belooft een spannend verhaal. Waarom er een DJ op de achterkant van het boek staat wordt gedurende het verhaal duidelijk.

Hannah van Dijk (15 jaar) gaat stiekem met haar vriendin naar een schuurfeest waar haar favoriete DJ Xander draait. Haar vader, Jan, wordt met een onbestemd gevoel midden in de nacht wakker en constateert dat Hannah niet is thuisgekomen. Ze zou naar een feestje van een klasgenoot gaan. ’s Ochtend vertelt hij dit pas aan zijn vrouw Martine. Hun huwelijk stond al onder zware druk en dit verergert na de verdwijning van Hannah. Martine heeft geheimen die niet aan het licht mogen komen. Dit verklaart misschien haar vreemde gedrag: het liefst ligt ze in haar bed en toont weinig emoties. Loes de Koning (rechercheur) krijgt samen met haar collega Rob de Vries deze verdwijningszaak onder zich. Er wordt een jongen gevonden die gruwelijk is toegetakeld. Heeft dit iets te maken met de verdwijning van Hannah? Verbeten gaat Loes op onderzoek uit.

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende personages welke boven de hoofdstukken staan vermeld. De korte hoofdstukken houden de vaart in het verhaal en de spanning is goed opgebouwd. De verschillende verhaallijnen komen aan het einde keurig bij elkaar. Zoals we van Karin Hazendonk gewend zijn, schuwt zij niet om de gruwelijkheden bij naam te noemen. De vermissing van je kind is het ergste wat je als ouders kan overkomen en Karin Hazendonk slaagt erin om die emotie en alles wat erbij komt kijken, keihard bij je binnen te knallen. De personages beschrijft ze prima: de puber Hannah, haar vader Jan waarmee Hannah een speciale band heeft, haar moeder Martine die zich steeds afzijdig houdt en dit niet zonder reden. Ook de andere personages (waaronder bv. Loes) zijn goed uitgewerkt. Loes de Koning verveelt nog niet en is uitermate geschikt om haar de hoofdrol in een volgend boek te laten spelen.
De plot zie je, als geoefende thrillerlezer, wel aankomen maar dat is niet erg. Het is niet mogelijk om het boek aan de kant te leggen. Eerst doorlezen!
Een paar onderwerpen uit het verhaal: vermissing, verkrachting, homo, feesten, wraak, huwelijkse problemen, seks, macht en geheimen.
Karin Hazendonk heeft met De dood heeft blauwe ogen een gruwelijk spannende, meeslepende thriller geschreven over heftige onderwerpen.