Lezersrecensie
Rouw in al zijn facetten
De dood van Mattias heeft een effect op veel mensen uit zijn omgeving en de tijd valt vanaf dat moment in te delen in de periode vóór en na zijn dood. Hoe Mattias stierf is van ondergeschikt belang voor het verhaal. Acht personen doen hun verhaal en daarin komt telkens een facet van Mattias tot leven.
Zantingh heeft een beschrijvende stijl die zich niet verliest in details en dat geldt ook voor het verhaal. Hij vertelt dat wat de lezer moet weten om zelf de gaten in te kunnen vullen. Hij zet ze aan het werk en biedt stof om over na te denken. Na Mattias heeft een filosofische en licht poëtische inslag die wellicht niet voor iedereen is weggelegd en ondanks enkele aanknopingspunten missen de echte verbanden tussen de personages, toch is het de moeite waard door de realistische en boeiende manier waarop de korte verhalen zich ontspinnen. De auteur schrijft zonder in clichés te vervallen over verlies en over bepaalde zaken die spelen in de hedendaagse maatschappij. Hij stipt ze aan zonder moralistisch te zijn en blijft het spotlicht op z’n personages richten.
Het boek is niet altijd even diepgaand, maar het weet de aandacht vast te houden en schept een beeld van hoe mensen met verlies omgaan, worstelen met zichzelf en zichzelf tegenkomen in hun verdriet. Dat dit verdriet soms slechts zijdelings met Mattias te maken heeft, maakt het alleen maar intrigerend om te lezen.
Na Mattias is slechts een 120 bladzijden dik, maar is niet altijd even gemakkelijk te lezen. Dat geeft niks, omdat het met aandacht geschreven is en de lezer tijd krijgt om het leven van de vertellers en hun link met Mattias in zich op te nemen. Aan het eind van het boek vallen de puzzelstukjes in elkaar en blijft er tegelijkertijd nog heel wat ruimte over die door de lezer zelf moet worden ingevuld. Wie aan het eind verwacht helemaal te weten wie Mattias was, slaat wellicht de bal mis. Wel is de lezer ondertussen samen met de vertellers gestruikeld over de triestheid, het schuldgevoel, de herinneringen en de impact van zijn dood.
Zantingh heeft een beschrijvende stijl die zich niet verliest in details en dat geldt ook voor het verhaal. Hij vertelt dat wat de lezer moet weten om zelf de gaten in te kunnen vullen. Hij zet ze aan het werk en biedt stof om over na te denken. Na Mattias heeft een filosofische en licht poëtische inslag die wellicht niet voor iedereen is weggelegd en ondanks enkele aanknopingspunten missen de echte verbanden tussen de personages, toch is het de moeite waard door de realistische en boeiende manier waarop de korte verhalen zich ontspinnen. De auteur schrijft zonder in clichés te vervallen over verlies en over bepaalde zaken die spelen in de hedendaagse maatschappij. Hij stipt ze aan zonder moralistisch te zijn en blijft het spotlicht op z’n personages richten.
Het boek is niet altijd even diepgaand, maar het weet de aandacht vast te houden en schept een beeld van hoe mensen met verlies omgaan, worstelen met zichzelf en zichzelf tegenkomen in hun verdriet. Dat dit verdriet soms slechts zijdelings met Mattias te maken heeft, maakt het alleen maar intrigerend om te lezen.
Na Mattias is slechts een 120 bladzijden dik, maar is niet altijd even gemakkelijk te lezen. Dat geeft niks, omdat het met aandacht geschreven is en de lezer tijd krijgt om het leven van de vertellers en hun link met Mattias in zich op te nemen. Aan het eind van het boek vallen de puzzelstukjes in elkaar en blijft er tegelijkertijd nog heel wat ruimte over die door de lezer zelf moet worden ingevuld. Wie aan het eind verwacht helemaal te weten wie Mattias was, slaat wellicht de bal mis. Wel is de lezer ondertussen samen met de vertellers gestruikeld over de triestheid, het schuldgevoel, de herinneringen en de impact van zijn dood.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Katy
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
