Mooie fantasy in een Afrikaanse setting

Zélie woont samen met haar broer en baba (papa) in een klein vissersdorpje in Orïsha. Jaren geleden was er magie. Er waren Maji die gaven hadden en een verbintenis hadden met de goden. Zo waren en verdervers, die ziekte konden verspreiden maar ook konden genezen. Branders kunnen vuur controleren en oproepen, getijders houden zich bezig met water, blazers met lucht. In totaal zijn er 10 Majistammen.

Zélies moeder hoorde bij de bezweerders, maji die de macht hadden over het leven en de dood. Daar heeft ze 10 jaar geleden een zware prijs voor betaald, alleen omdat ze magie had is ze vermoord tijdens de zuivering. Zélie heeft deze gruwel gezien en doorgeleefd. Zelf is ze een dîviner. Een maji die zijn krachten nog niet heeft. Dîviners en maji zijn gezegend met prachtig wit kroeshaar en een donkere huid maar na de Zuivering, de vernietiging van alle magie in Orïsha, is dit witte haar een teken dat je minder bent. Het witte haar betekend dat je een ‘worm’ bent, minderwaardig, onderdrukt.

20180319_1527581.jpg

Amari is de prinses van Orïsha. Samen met haar broer Inan zijn ze de troonopvolgers van Saran, de koning die jaren geleden de Zuivering organiseerde en de magie liet verdwijnen. Amari is zachtaardig maar ijzersterk. Inan is de eerste in de lijn en is jarenlang verteld dat maji en magie slecht zijn en alles kunnen verwoesten. Als Amari op een dag haar trouwste en favoriete bediende, een vrouw die meer moeder is voor haar dan haar ouders ooit zullen zijn, vermoord ziet worden door haar vader omdat ze haar magie terugkrijgt door het aanraken van een betoverde perkamentrol, besluit ze de rol te stelen en te vluchten.

Amari loopt op dat moment Zélie tegen het lijf en samen vluchten ze weg voor de wacht van Orïsha. Dan begint een avontuur, een queste, met als doel het terugbrengen van de magie.

Het verhaal wordt vanuit wisselende perspectieven vertelt. Je maakt wisselend kennis met Zélie, Inan en Amari. Van alledrie leer je de geschiedenis kennen, wat ze beweegt en motiveerd en wat ze al hebben doorstaan. Zélie vertelt een verhaal van onderdrukking, discriminatie en racisme. Inan vertelt de andere kant. De dodelijkheid van magie, het gevaar van zoveel macht en de jarenlange indoctrinatie van zijn omgeving. Amari vertaald de middenweg. Zij heeft beide kanten gezien en kiest voor verandering.

De karakters worden ijzersterk neergezet. Hun persoonlijkheid, beweegredenen en geschiedenis wordt haarfijn uiteengezet op een manier die niet storend is. Je gaat met alle personages meevoelen. Voor Zélie hoop je dat haar queste slaagt, voor Amari hoop je dat alles goedkomt en dat ze de angsten voor haar vader kan overwinnen, dat ze uit haar veiligheid breekt en voor Inan hoop je dat er voorgoed een einde komt aan de magie.

Waar wisselende perspectieven soms erg vervelend zijn is het in dit geval heel sterk om de situatie van verschillende kanten te zien. De opbouw en het tempo is ook precies goed. Van begin af aan wordt je gegrepen door de sitiuatie, hoe oneerlijk het is voor Zélie met haar witte haar. Voor Amari die zo beschermt is opgevoed maar toch al de littekens van het leven draagt. Voor Inan, die uit alle macht aan de verwachtingen wil voldoen van zijn vader maar die nooit genoeg zal zijn. Je bent meteen geboeid en benieuwd naar hoe deze wereld in elkaar zit, hoe hij zo tot stand is gekomen. Waarom de dîviners zo behandeld worden…

Er zit een enorme lading aan het verhaal ook. Je weet meteen dat er een ‘black lives matter’ achtergrond aan verbonden is. Het haalt rassenscheiding aan, discriminatie en racisme. Het laat onderdrukking zien en de gruwelen die ermee gepaard gaan.

Ook de gruwelijkheden worden niet mals gegaard maar zijn rauw beschreven. Tomi is niet voorzichtig met beschrijvingen, met moorden, met gruwelijkheden. Ze verteld het zoals zij het ziet, zoals het in dit verhaal is. Dîviners die in koele bloede worden vermoord voor de ogen van hun kinderen, mensen die uit elkaar gereten worden door sneeuwpantenaires. Niets wordt gesugercoat.

Buiten de magie, is dit boek ook erg origineel. Met de majistammen die allemaal hun eigen krachten hebben. Door de goede beschrijvingen waan je jezelf in Afrika, tussen de Savannah en de zee, in rieten hutten en met stokgevechten. Dit boek neemt je mee!

Ik vond het fantastisch en kan niks negatiefs zeggen over dit boek. De boodschap erachter, de originaliteit, de gedurfdheid om in deze tijd een boek als dit te schrijven maar ook het vakmanschap van de opbouw van het verhaal en de gelaagdheid en de uitgebreide achtergrond van de personages. Een dik verdiende 5 sterren.

Originele post: https://brightbluebooks.wordpress.com/2018/03/20/duorecensie-bloed-en-beenderen-legacy-of-orisha-1/