Geloof jij in magie?

De Graces zijn een groot mysterie. Ze lijken zich niets aan te trekken van wat anderen van hen vinden en door hun mysterieusheid en onverschilligheid daarin zijn ze een magneet voor de jongeren op hun school. Tientallen geruchten doen de ronde over de ‘gaven’ van de Graces en ook River Page (wat overigens niet haar echte naam is maar die echte naam vindt je nergens!) valt als een blok voor het mysterie rondom de familie. Ze gelooft er bijna heilig in dat de Graces echt magische krachten bezitten en raakt geobsedeerd door de familie. Ze smeedt een plan om bij de familie naar binnen te komen en om uiteindelijk het hart van Fenrin te veroveren.

Het verhaal wordt beschreven vanuit het oogpunt van River Page. Zoals ik al eerder zei is dat niet haar echte naam, maar haar echte naam wordt in het boek helemaal niet genoemd. Ze is zelf een mysterie, ondanks dat je vanuit haar oogpunt het verhaal leest blijft ze ongrijpbaar en kom je nauwelijks achter haar geheimen. Ze komt ‘echt’ over in het boek maar tegelijkertijd erg oppervlakkig. Dat maakt het best een tegenstrijdig geheel en juist dat maakt haar zo mysterieus.

Ze raakt bevriend met de Graces en krijgt een kijkje in hun leven waar menig ander een moord voor zou doen. Het is ook best raar dat juist zij zo dichtbij komt bij de familie, terwijl ieder ander al jaren op afstand wordt gehouden. Wat maakt haar dan zo speciaal? Dat ‘erbij horen’ is voor iedereen wel herkenbaar. Wie droomt er nou niet van om met zijn idool in ‘good graces’ te verkeren? Dat pakte mij denk ik zo aan dit boek. Dat gevoel dat je bij iets speciaals hoort wordt erg goed overgebracht.

De Graces zelf zijn eigenlijk nieteens heel cool. Ze worden speciaal gemaakt door hun omgeving. Doordat ze een attitude hebben en allemaal erg mooi zijn worden ze tot rockster status verheven door hun omgeving. Ze doen zelf niets wat die status zou verdienen maar ze doen er ook niks tegen. Het is de omgeving die ze maakt tot wat ze zijn. Het mysterie er omheen is ook echt heel pakkend! Is het nou echt? Of niet? Ongrijpbaar!

Een minpuntje is de verliefdheid van River op Fenrin. Daar kon ik totaal niet inkomen. Hij komt meer over als een arrogante klootzak dan als een goddelijke adonis en haar verliefdheid is alleen gebaseerd op zijn uiterlijk. Want ze kent hem totaal niet als ze die stomme verliefdheid krijgt. Misschien ben ik te nuchter voor dat soort romances maar ik vond het echt irritant.

Toch heb ik al lange tijd niet een boek gehad wat me zo greep als De Graces. Het mysterie en het vleugje magie erin maakt het spannend en een beetje ongrijpbaar. Pagina na pagina ben je op zoek naar een antwoord wat je pas aan het einde vindt en wat je van zijn lang levens dagen niet zag aankomen!

Aanrader voor mensen die een snufje magie kunnen gebruiken!